Χθες  έληξε  το επίσημο τριήμερο πένθος που κήρυξε η κυβέρνηση εξαιτίας της βιβλικής καταστροφής που έπληξε την Ανατολική Αττική.

Το πραγματικό πένθος και ο θρήνος δεν τελειώνουν μέσα σε τρεις μέρες. Και αρκετοί συνάνθρωποί μας που έχασαν δικούς τους ανθρώπους και τα υπάρχοντά τους θα το κουβαλάνε για πάντα..

Για την υπόλοιπη κοινωνία η ζωή συνεχίζεται. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό. Το ζήτημα είναι να γυρίσει η μέρα και για εκείνους που έχουν στη ζωή και στο σώμα τους τα σημάδια απ’ όλα όσα συνέβησαν.

Η κοινωνία προσπαθεί γι’ αυτό με όσες δυνάμεις διαθέτει, συμμετέχοντας στο τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Πολιτεία ανακοίνωσε ένα μεγάλο πακέτο μέτρων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της καταστροφής και την στήριξη των πληγέντων.

Δεν έκανε χάρη σε κανέναν. Έκανε το αυτονόητο.

Μετά τη λήξη του επίσημου πένθους, που λίγο-πολύ όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις σεβάστηκαν, θα αρχίσει η αναζήτηση των αιτιών για όσα συνέβησαν.

Είναι λογικό, είναι αναγκαίο. Το χρειαζόμαστε ως πολίτες, ως χώρα, ως οργανωμένη κοινωνία. Αν δεν εντοπίσουμε τις αιτίες του προβλήματος, αν δεν προσδιορίσουμε με ακρίβεια τι έφταιξε, δεν θα μπορέσουμε να θέσουμε το πλαίσιο του προβλήματος και να βρούμε τις παρεμβάσεις ώστε να μην ξανασυμβεί.

Όχι μόνο στην Ανατολική Αττική αλλά και οπουδήποτε στην Ελλάδα

Να συζητήσουμε επομένως με σοβαρότητα  βάζοντας το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.

Κόμματα, οργανώσεις, ειδικοί, επιστήμονες, όσοι και όποιοι ως άτομα και συλλογικότητες έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό να το πράξουν με υπευθυνότητα και με το βλέμμα στο μέλλον.

Αν αντί για την ουσία κυριαρχήσει η κριτική της σκοπιμότητας για το μικροπολιτικό συμφέρον και την ψηφοθηρία, της στείρας και τυφλής μετάθεσης των ευθυνών τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας .