Νίκος Καβουκίδης: «Ευτύχησα, γιατί ήμουν ο ενδιάμεσος κρίκος παλιού και νέου ελληνικού κινηματογράφου»
Zizanio news
Συνέντευξη στις: Ελένη Αντωνοπούλου, Ειρήνη Ζέζα, Αλεξία Παναγιωτόπουλου
Από ποια ηλικία σας γεννήθηκε η ανάγκη να ασχοληθείτε με τις ταινίες και πώς κάνατε το ξεκίνημά σας;
Ο πατέρας μου ήταν κινηματογραφιστής και από τα 15 μου πήγαινα στη Φίνος φιλμ ενώ παράλληλα φοιτούσα σε νυχτερινό γυμνάσιο. Πήγαινα στην αρχή ως βοηθός για τα τρία πρώτα χρόνια και ύστερα ξεκίνησα να τραβάω, να φωτογραφώ και να μοντάρω σιγά σιγά. Και τότε είχαμε φιλμ, δε υπήρχε η ψηφιακή τεχνολογία που έχετε εσείς και μπορείτε να κάνετε πράγματα.
Έχετε διαγράψει μία πλούσια και ιστορική, θα λέγαμε, πορεία σ’ αυτόν τον άκρως απαιτητικό χώρο. Θελήσατε πότε να τα παρατήσετε;
Όχι, ακόμη και τώρα που έχω συμπληρώσει 60 χρόνια στον κινηματογράφο, είμαι ενεργός. Και σε παγκόσμια κλίμακα ας πούμε όλοι οι κινηματογραφιστές ώσπου να κλείσουν τα μάτια δεν τα παρατάνε, δουλεύουνε. Και έχουμε παραδείγματα: ο Κουροσάβα ας πούμε σαν σκηνοθέτης μέχρι τα 90 του σχεδόν, δούλευε. Πολλοί σκηνοθέτες, ή κινηματογραφιστές ή διευθυντές φωτογραφίας ή μοντέρ, δουλεύουνε. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το επάγγελμα, διότι μπορείς και δημιουργείς.
Απ’ όλα τα μεγάλα ονόματα με τα οποία έχετε δουλέψει, μπορείτε να μας αναφέρετε μερικές συνεργασίες που σας έχουν σημαδέψει ή σας τίμησαν ιδιαίτερα;
Εγώ είμαι τυχερός διότι έχω δουλέψει και με τον “παλιό” ελληνικό κινηματογράφο, δηλαδή με τον Αλέκο τον Σακελλάριο, με τον Ντίνο τον Δημόπουλο- μιλώ για σκηνοθέτες τώρα- με τον Δαλιανίδη. Και έχω δουλέψει και με τον καινούριο κινηματογράφο: με τον Νίκο τον Κούνδουρο, με τον Παντελή Βούλγαρη, με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο, με όλους αυτούς έχω κάνει ταινίες. Και ως μοντέρ και ως διευθυντής φωτογραφίας αλλά και ως σκηνοθέτης. Έχω κάνει ταινίες και σίριαλ στην τηλεόραση κτλ. Ευτύχησα, γιατί ήμουνα ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Δηλαδή δούλεψα και με τους παλιούς , επειδή ήμουν από μικρός στη δουλειά, αλλά και με τους νέους κινηματογραφιστές.
Τι θα προτείνατε σε νέους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με την κινηματογραφία ή τη φωτογραφία στην Ελλάδα της κρίσης;
Κοιτάξτε, κατ’ αρχήν παίζει ρόλο να είσαι και λίγο τυχερός. Δηλαδή εγώ έκανα καριέρα, αλλά δε φτάνει μόνο το ταλέντο. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είσαι και λίγο τυχερός και φυσικά να έχεις θέληση γι’ αυτό που κάνεις. Επίσης, δεν αρκεί μόνο η πρακτική στον κινηματογράφο, αλλά και η θεωρία. Πρέπει δηλαδή να ανοίξεις τα μάτια σου και να διαβάσεις και πράγματα ή τις εμπειρίες κάποιων παλιών κινηματογραφιστών που έχουν γράψει βιβλία, δηλαδή την εμπειρία 50- 60 χρόνων για την οποία έχουν γράψει ένα βιβλίο, να έχεις τη δυνατότητα να τη πάρεις, να διαβάσεις μέσα από αυτά το πώς φτάσανε εκεί, με τι ασχολούνταν κτλ. Λοιπόν, είναι σημαντικό να κάνεις αυτό που κάνεις, αλλά παράλληλα να συνδυάζεις τη θεωρία με την πράξη. Και τώρα εσείς, τα νέα παιδιά που έχετε τεχνολογία ψηφιακή, που είναι οι κάμερες φθηνές, που μπορείτε να έχετε προγράμματα μοντάζ εύκολα, να μπείτε σε ένα λάπτοπ και να μοντάρετε και μόνοι σας κτλ. Είναι πάρα πολύ καλό. Ύστερα επίσης πολύ καλό είναι να δουλεύετε συλλογικά, δηλαδή να κάνετε ομάδες, να είναι αυτός που θα σκηνοθετήσει, ο άλλος να τραβήξει, ο άλλος να γράψει το σενάριο, ο άλλος να παίξει…
Εγώ έχω καθιερώσει και ένα αρχείο εδώ στο φεστιβάλ για το καλύτερο σχολείο, που δίνω κάθε φορά και πάω μαζί, και τους δίνω πράγματα τους προσφέρω την εμπειρία μου αλλά παίρνω και από σας, τα νέα παιδιά πράγματα. Λοιπόν, να προσπαθείτε να διαβάζετε παράλληλα με τα μαθήματά σας να βρίσκετε χρόνο να ασχοληθείτε δημιουργικά και μπορείτε να κάντε πολύ ωραία πράγματα.
Ποια η σχέση σας με το Φεστιβάλ; Επειδή αναφέρατε και εσείς ότι δίνετε ένα βραβείο που φέρει το όνομά σας.
Εδώ πάντα είμαι, αρκετά χρόνια και έχω κάνει πολλές ταινίες με τα σχολεία και έχω πάει και τους έχω βοηθήσει, αλλά δεν έχω περάσει τη δικιά μου άποψη. Δηλαδή, η αιχμή του δόρατος πάντα σε μία δημιουργική δουλειά είναι ο σκηνοθέτης, ο συγγραφέας και οι ηθοποιοί που παίζουν. Λοιπόν εγώ τους βοηθάω με την έννοια, να κάνουνε καλύτερα, να ‘χουνε καλύτερα μηχανήματα, να ‘χουνε καλύτερη εικόνα. Δεν επεμβαίνω σ’ αυτό που θέλουνε, τους βοηθάω, γιατί κακά τα ψέματα τα φρέσκα παιδιά έχουνε ιδέες. Και τους δίνω και τους παίρνω, σε πληροφορώ, πράγματα εγώ ακόμα. Λοιπόν έχω καθιερώσει αυτό το βραβείο εδώ, έχω καθιερώσει ένα άλλο βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Δράμας στα μικρού μήκους, στον καλύτερο φωτογράφο, ένα άλλο βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας για τον καλύτερο φωτογράφο, αλλά εδώ περνάω καλύτερα απ’ όλα γιατί είμαι κοντά στα παιδιά και τα αγαπάω πολύ.
