Με την πέννα του ενεργού πολίτη

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”44313″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει ο Σπύρος Χιώνης

Ήταν προγραμματισμένη η δράση του  συλλόγου μας, να διαβούμε το πρώτο μονοπάτι του βουνού, να το εξωραϊσουμε  καθαρίζοντας τον χώρο γύρω του.

Ξεκινήσαμε Κυριακή πρωί, μια ομάδα μελών μας, παίρνοντας τα γάντια μας και σακούλες απορριμάτων, με χαρούμενη διάθεση και θέλοντας να δείξουμε δρόμους και να διαμορφώσουμε στάσεις ζωής, που πρέπει να μας χαρακτηρίζουν, σαν πολιτισμένους ανθρώπους.

Πρωταρχικά  θα σταθώ στις υποχρεώσεις των τοπικών αρχών, για την καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων, ιδίως αυτών των μονοπατιών που διαφημίζουν με μεγαλόστομες εκφράσεις , στις αρχές κάθε τουριστικής περιόδου, αλλά πολύ σύντομα τ΄αφήνουν στην τύχη τους.

Εξ’ ίσου όμως θέλω να τονίσω την ευθύνη  όλων εμάς που διαβαίνουμε, που χρησιμοποιούμε τους όμορφους αυτούς χώρους για την αναψυχή μας και το σεβασμό, που οφείλουμε στην φύση που απλόχερα μας έχει δοθεί εδώ στο Κατάκολο.

Εκτός από τα καλάθια που υπάρχουν και που ήταν μισογεμάτα, όλες οι πλαγιές του βουνού ήταν γεμάτες από κάθε είδους απομεινάρια της αναψυχής των επισκεπτών. Είναι απορίας άξιο πόσο εύκολα ρίχνει ο καθένας τα σκουπίδια του στην παρθένα φύση, χωρίς να σκεφθεί ότι θα τα βρει εκεί στην επόμενη επίσκεψή του, χωρίς να σεβαστεί και τον επισκέπτη που θ΄ακολουθήσει μετά απ΄αυτόν.

Αφού προβληματιστήκαμε με την αλόγιστη διασπορά των σκουπιδιών μακριά από τους κάδους, αλλά και με τις μικρές σακούλες των απορριμάτων με τα σκουπίδια του καθενός επισκέπτη ριγμένος εδώ κι εκεί, τις μαζέψαμε όλες και τις φορτώσαμε στ’ αμάξια μας, για να τις ρίξουμε στους κάδους απορριμάτων.

Εύλογο το ερώτημα στα χείλη όλων μας, γιατί να μην σκέπτεται ο καθένας, όπως θα σκεφτόταν για τον χώρο του, δηλαδή να μαζέψει τις σακούλες με τα δικά του απορρίμματα και να τις φορτώσει στ’ αμάξι του να τις ρίξει στα σκουπίδια του; Γιατί να μην σεβόμαστε τη φύση όπως κάνουμε με το σπίτι μας, αφού αυτή μας προσφέρει αναψυχή και αναζωογόνηση;

Φύγαμε με την ικανοποίηση ότι αναμορφώσαμε τον όμορφο χώρο του μονοπατιού του βουνού, βάζοντας στο τέλος νέες σακούλες στα καλάθια που υπήρχαν και αφού τα στερεώσαμε όπου υπήρχε ανάγκη.

Την επόμενη ημέρα, επισκεφθήκαμε πάλι το μονοπάτι ν΄απολαύσουμε τον χώρο που εξωραϊσαμε.   

Δεν μπορώ να περιγράψω την απορία μας, όταν διαπιστώσαμε ότι τα καλάθια που είχαμε στερεώσει και τοποθετήσει σακούλες ήταν όλα ριγμένα κάτω με τις σακούλες απέξω. Απορία που έφθασε να γίνει οργή, για ενέργειες αψυχολόγητες που δεν κάνουν κακό σε ανθρώπους αλλά στην ίδια τη φύση…….

Αναζητώ τον άνθρωπο έλεγε ο Διογένης ψάχνοντας με το φανάρι…..

Επιτέλους μήπως πρέπει να ψάξουμε όλοι τον άνθρωπο που  κάποιοι κρύψαμε βαθιά μέσα μας;

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]