Αν και στο εξωτερικό η ανάκτηση της αξιοπιστίας του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικού φορέα εξουσίας έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς, δημιουργώντας μάλιστα ένα νέο ευρωπαϊκό παράδειγμα, στο εσωτερικό το πρόβλημα της αξιοπιστίας εξακολουθεί να υπάρχει, και αποτελεί το μόνο ουσιαστικό όπλο που διαθέτει η αντιπολίτευση απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση . Όμως, τις τελευταίες ημέρες κατέστη σαφές πως πριν από το τέλος του χρόνου διαγράφεται σοβαρά η πιθανότητα η αχίλλειος πτέρνα του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ να καλυφθεί με αποτελεσματικότητα, γεγονός που θα έχει θετικές επιπτώσεις στο κλίμα που λέγεται ότι επικρατεί στο εκλογικό σώμα.
Είναι πια σαφές από τις τοποθετήσεις Μοσκοβισί, Σεντένο και Τσακαλώτου πως μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος τον Αύγουστο αργά η γρηγορά θα τεθεί ζήτημα αναθεώρησης των στόχων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος
Στο πλαίσιο του προϋπολογισμού για το 2019 που θα πρέπει να υπηρετεί το στόχο του πλεονάσματος 3,5%, θα τεθεί ζήτημα επανεξέτασης των μέτρων για περικοπή των συντάξεων και ενδεχομένως της μείωσης του αφορολόγητου που αφορά τον προϋπολογισμό το 2020.
Φαίνεται πως το κλίμα είναι θετικό, όπως προέκυψε άλλωστε και από την αναστολή του αυξημένου ΦΠΑ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και την εφαρμογή του μεταφορικού αντισταθμίσματος. Η εφαρμογή άλλωστε της περικοπής των συντάξεων εκτός από την κοινωνική κατακραυγή που θα προκαλέσει, θα έχει αισθητές επιπτώσεις σε τρία κρίσιμα μεγέθη: α) την καταναλωτική δαπάνη, β) στην εξυπηρέτηση των δανείων και γ) στην πληρωμή των φόρων. Η μείωση των συντάξεων θα ρίξει μέσα σε τρεις-τέσσερεις μήνες ξανά την οικονομία στον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Είναι προφανές πως η μείωση των συντάξεων αποτελεί το τελευταίο πολιτικό ατού της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη και φαίνεται πως φοβάται ότι θα το χάσει, όπως έχασε όλες τις καταστροφολογικές προβλέψεις του επί τρία χρόνια. Μόλις αυτό συμβεί, τότε, οι μηχανισμοί προπαγάνδας της ΝΔ θα αρχίσουν να καταγγέλλουν εντός και εκτός την υπαναχώρηση της κυβέρνησης Τσίπρα από όσα έχει υπογράψει, ούτως ώστε να φανεί αναξιόπιστος στις αγορές με στόχο αυτές να μην τον δανείσουν.
Η συστηματική δολιοφθορά και η υπονόμευση των εθνικών προσπαθειών από τη δεξιά παράταξη εκφράστηκε σε πολλές ευκαιρίες κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, με αποκορύφωμα την μεθόδευση της φυγής 40 δισ. ευρώ από τις τράπεζες πριν την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και η οποία οδήγησε στα capital control. Κατά τη συζήτηση διαφάνηκε, αν δεν αποδείχθηκε, πως η εμμονή της ΝΔ στην λήψη «προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής» ήταν πρόσχημα για να κρύψει μέσα στο μνημόνιο που θα την συνόδευε το οικονομικό της πρόγραμμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε ρυθμούς ανάπτυξης 4%, αντί του προβλεπόμενου 2%, χωρίς να εξηγήσει το πώς. Όμως, τις τελευταίες ημέρες αποκαλύφθηκε ότι η ΝΔ είναι υπέρ της εφαρμογής του μέτρου της μείωσης των συντάξεων, της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, , της διατήρησης του 1/5 στις προσλήψεις στο κράτος (αντί του 1/1 που συμφωνήθηκε), της καθήλωσης του κατώτατου μισθού, της μη εφαρμογής των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ φλερτάρει με το 12ωρο (διόλου τυχαίο ότι οι ευρωβουλευτές της ΝΔ καταψήφισαν τροπολογία για την εφαρμογή του 8ωρου στους επαγγελματίες οδηγούς).
Συνεπώς το σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας που επικαλείται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και συνίσταται στην περαιτέρω απομύζηση των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, υπό την θολή υπόσχεση της μείωσης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών.
Κατά την συζήτηση στη Βουλή κατέπεσε όμως κι άλλο ένα επιχείρημα της ΝΔ γύρω από την ελάφρυνση του χρέους. Toν Μάρτιο του 2012 πριν τις εκλογές εφαρμόστηκε το κούρεμα των ιδιωτικών ομολόγων PSI που κατέστρεψε ασφαλιστικά ταμεία και χιλιάδες αποταμιευτές. Έτσι, το Εurogroup το 2012 δεν έκρινε πως ήταν σκόπιμο να γίνει νέα ελάφρυνση και έδωσε κάποια αόριστη υποσχετική για το μέλλον.
Όμως, το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που αδυνατούσε να περάσει την 5η αξιολόγηση, αποδέχθηκε υψηλά πλεονάσματα 4,5% και υποσχέθηκε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Κατόπιν αυτών το χρέος ονομάστηκε βιώσιμο. Ένα βιώσιμο χρέος όμως δεν κουρεύεται, ούτε ελαφρύνεται… Επρόκειτο για το τρίτο μνημόνιο που τελικά, μετά από ένα μάταιο εξάμηνο, υποχρεώθηκε να υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παρέλαβε το 3ο Μνημόνιο που περιείχε τα μέτρα της 5ης Σαμαρικής αξιολόγησης, χωρίς μάλιστα προοπτική ρύθμισης χρέους, χωρίς μαξιλάρι με άδεια τα κρατικά ταμεία και τις τράπεζες και πέτυχε την πλήρη και επιτυχή ολοκλήρωση του και μια σημαντική ρύθμιση του χρέους. Αυτό καθιστά, παρ΄ όλες τις αβαρίες, τον ΣΥΡΙΖΑ αν μη τι άλλο αποτελεσματικό, ειδικά σε σχέση με αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να εκταμιευτεί και πολιτικά.
