Και σήμερα τι…
Γράφει η Μπίθα Ευγενία
Εκπαιδευτικός – Φιλόλογος
Κρίση οικονομική. Κρίση αξιών. Η μελαγχολική διαπίστωση είναι ότι η κουλτούρα που είχαμε στη διάθεση μας δεν στάθηκε ικανή να προτάξει αντίβαρα και να μετασχηματίσει την ευάλωτη κοινωνία σε αυτοδύναμη κοινωνία. Η απάντηση σε όλο αυτό βρίσκεται στην καλλιέργεια της κοινωνίας μέσα από τη δύναμη της τέχνης. Μέσα σε αυτό το πολιτισμικό πολτό που μας κατακλύζει επικίνδυνα πανταχόθεν, κρίνεται απαραίτητο να δημιουργηθούν αναχώματα ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες να ξεφύγουμε από την παθογένεια που μαστίζει την εποχή μας και να προχωρήσουμε μπροστά. Και όταν αναζητήσει κάποιος τις ευκαιρίες να μάθει, τις προτάσεις να δει, διαπιστώνει με πικρία την ανυπαρξία των αρχών να προβάλλουν, να στηρίξουν πολιτιστικές δράσεις.
Η πόλη των παιδικών μας χρόνων που φάνταζε σπουδαία, έγινε στην ενήλικη ζωή μας πια μια άχρωμη ανύπαρκτη πόλη. Κλείστηκε σε μια εσωστρέφεια με το φόβο του καινούριου . Αφιλόξενη στους επισκέπτες αλλά κυρίως στους πολίτες της , μικρούς και μεγάλους, φοβική σε οτιδήποτε νέο, πρωτοποριακό αρκείται σε παρωχημένες «ασφαλείς» επιλογές , την ώρα που ο πολιτισμός προχωρά αλλά εμείς αρκούμαστε σε εσωτερικές αντιπαλότητες , μικροπολιτικές συγκρούσεις…
Έτσι σε μια πόλη που έσφυζε στο παρελθόν από ζωή… ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ;
Τι να παρακολουθήσει ο πολίτης σε κλειστές αίθουσες, που παραμένουν αναξιοποίητες, σε ένα γενικότερο κλίμα υποβάθμισης…
Ποια η αντιμετώπιση σε φορείς και συλλόγους στην επιθυμία τους να οργανώσουν εκδηλώσεις…
Ποια η στήριξη στις προσπάθειες των σχολείων να παραγάγουν πολιτισμό…
Ποια η μέριμνα για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας… ΑΜΕΑ..
Ποιο το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό….
Ποια η διοργάνωση δράσεων που να απευθύνεται στους πολίτες της πόλης…
Οι κάποιες μικρές προσπάθειες να ξεφύγουμε από την ανυπαρξία σίγουρα δεν αρκούν. Κάθε μέρα αυτή η πόλη πρέπει να δίνει διέξοδο με κάθε τρόπο σε ανοιχτές αίθουσες, όπως συμβαίνει σε άλλες πόλεις που φρόντισαν να εξασφαλίσουν τον τρόπο αλλά και έθεσαν τον πολιτισμό σε πρώτη προτεραιότητα.
Δεν μας λείπουν ούτε οι άνθρωποι , ούτε οι ιδέες. Λείπει αυτή η σπάνια συγκυρία που όλοι μαζί θα ενσκήψουμε συνειδητά και ομόψυχα σε μια τέτοια προσπάθεια για να κινητοποιήσουμε την κοινωνία. Θεωρώ που αξίζουμε αυτή την συγκυρία!
