ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ

Συνηθίζουμε να υποστηρίζουμε ότι σαν λαός έχουμε “κοντή μνήμη” και το λέμε αυτό γιατί ξεχνάμε γρήγορα αυτά που μας συμβαίνουν. Ιδίως τα δυσάρεστα. Με φυσική συνέπεια να μην μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να τα επαναλαμβάνουμε. Βεβαίως το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι η ολική απώλεια μνήμης. Γιατί η μνήμη είναι και αυτή  ένας μυς – όπως σαν παράδειγμα αυτοί των ποδιών- που αν δεν τον εκγυμνάζεις ατονεί και έτσι – από πλευράς εγκεφάλου – γίνεσαι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Δηλαδή για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους ένας ηλίθιος. Και επειδή για όλους  ελλοχεύει ο κίνδυνος να πάθουμε αλτσχάιμερ όταν γεράσουμε ένας τρόπος για να αποφύγουμε το δυσάρεστο αυτό ατύχημα είναι να εξασκούμε την μνήμη μας. Ιδιαίτερα την “ιστορική μνήμη” η οποία δεν έχει να κάνει με τα γεγονότα της ζωής μας αλλά με αυτά που συνέβησαν πριν ακόμα γεννηθούμε. Σήμερα, αν πας σε έναν κινηματογράφο θα πρέπει να μπεις μέσα την ώρα που αρχίζει η ταινία. Και όταν ξεκινά η προβολή, είναι σαν να σε παίρνει κάποιος από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Παλιότερα όμως μπορούσες να μπεις στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή. Ακόμα και στη μέση της προβολής. Έτσι ήσουν υποχρεωμένος να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είχε προηγηθεί. Αργότερα όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσες να διαπιστώσεις αν είχες καταλάβει σωστά την υπόθεση του έργου. Λοιπόν η ζωή είναι σαν μια ταινία που ξεκινήσαμε να βλέπουμε από τη μέση. Όλοι ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Και είναι σημαντικό να μάθουμε τι είχε συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε. Ίσως έτσι κατανοήσουμε καλύτερα γιατί μας συμβαίνουν πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα.