Η μητέρα Τερέζα και ο Σόιμπλε
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ξαναχτύπησε με νέα συνέντευξη (πρέπει να δίνει τρεις την εβδομάδα) και βεβαίως ασχολήθηκε ξανά με την Ελλάδα: «Δεν είναι ότι δεν συμπαθώ τους Ελληνες, αλλά θα έπρεπε να έχω τον χαρακτήρα της Μητέρας Τερέζας για να μην πιέζω για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων».
Ευχαριστούμε… πανιερότατε, αλλά δεν θέλουμε να γίνετε μητέρα Τερέζα αν και γι’ αυτήν έχουν γραφτεί τελευταία πολλά μη κολακευτικά.
Ωστόσο, δεν δείχνει συμπάθεια η επιμονή σας να ασκείτε πιέσεις σε μια κοινωνία να εφαρμόσει μια συνταγή που έχει κατασκευαστικά λάθη, όπως έχουν παραδεχτεί ακόμη κι αυτοί που τη σχεδίασαν και την επέβαλαν με την απειλή ροπάλου.
Οπως επίσης δεν ήταν και πολύ θεάρεστο αυτό που κάνατε στην αρχή της κρίσης, ότι δηλαδή νοιαστήκατε περισσότερο για τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, αδιαφορώντας για τους ταλαίπωρους Ελληνες στους οποίους φορτώσατε τα τόσο επαχθή μνημόνια.
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Οπως λένε ακόμη και τα δικά σας ινστιτούτα σκέψης (δεν ελέγχονται από μαρξιστές) τέτοιο πλήγμα δεν έχει δεχτεί καμία χώρα σε καιρό ειρήνης. Είπατε ακόμη ότι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν είναι απαραίτητη οικονομικά.
Μήπως μπορείτε να βρείτε έναν, έστω έναν, σοβαρό οικονομολόγο που να λέει τα ίδια πράγματα με σας; Αδικος κόπος.
Ούτε στη χώρα σας θα ανακαλύψετε τέτοιο τεφαρίκι. Ακόμη και το ΔΝΤ, το οποίο ζητάτε να παραμείνει πάση θυσία στο ελληνικό πρόγραμμα, άλλα υποστηρίζει για το ελληνικό χρέος και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Επιπλέον η μνήμη σας είναι ύποπτα επιλεκτική.
Ξεχάσατε ότι τη χώρα σας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο την έσωσε η γενναιοδωρία των νικητών; Συμφώνησε και η μικρή και καθημαγμένη Ελλάς, οι κυβερνήσεις της οποίας σε μια επίδειξη (ανιδιοτελούς;) αλληλεγγύης δεν διεκδίκησαν τις αποζημιώσεις που οφείλατε να πληρώσετε για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί.
Αν, λοιπόν, οι γαλαντόμοι νικητές δεν εξαφάνιζαν ένα μεγάλο μέρος του χρέους θα υπήρχε το γερμανικό θαύμα για το οποίο υπερηφανεύεστε; Πείτε λοιπόν την αλήθεια. Δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι που σαν κάνουν να έχετε αυτές τις απόψεις για το ελληνικό χρέος. Είναι πολιτικοί.
Νεοφιλελεύθερος μέχρι τα μπούνια είστε και γι’ αυτό εκτοξεύετε τόσο χοντρές ανοησίες. Εκεί όμως που αφήνετε κάποιον άφωνο είναι με τη θέση σας για τον σημερινό κόσμο. Βαράτε «καμπανάκι» γιατί «ο κόσμος είναι επικίνδυνα κοντά στην επιστροφή των εθνικών συνόρων». Ας αφήσουμε τον υπόλοιπο κόσμο κι ας εστιάσουμε στην Ευρώπη. Εχετε δίκιο-βουνό.
Σε πολλές χώρες φουντώνει το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού και κερδίζουν έδαφος τα κόμματα που σαλπίζουν την επιστροφή στο έθνος-κράτος. Γιατί άραγε πηγαίνουμε προς τα κει;
Αντί να κάνετε διαπιστώσεις τόσο προφανείς ακόμη και σε ανίδεους ανθρώπους μήπως είναι προτιμότερο να αναζητήσετε τις αιτίες; Μήπως δηλαδή αυτό συμβαίνει γιατί η χώρα σας, η οικονομικά και πολιτικά ισχυρότερη στην Ευρώπη, επιμένει σε μια πολιτική που προκαλεί πόνο, θυμό και φθόνο;
Γράφει ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
