Η κυρία Μαρία της γειτονιάς…
«Αυτά που γράφεις, πρέπει να είναι απλά. Να τα καταλαβαίνει και η κυρά Μαρία της γειτονιάς». Θυμάμαι σα να’ ναι τώρα, τις συμβουλές του Γιάννη, έμπειρου συναδέλφου, τις πρώτες μέρες μου στην εφημερίδα, είκοσι χρόνια πριν…
Ποια ήταν αυτή η κυρά Μαρία, που έπρεπε να λαμβάνω υπόψη μου, αδυνατούσα τότε να καταλάβω και η αλήθεια είναι πως ίσως και να μην έμαθα ποτέ.
Για αυτό και κάθε μου προσπάθεια να υπολογίσω, τι καταλάβαινε και τι όχι, έπεφτε στο κενό.
Πετύχαινε όμως, να με κάνει διστακτική, να φοβάμαι δύσκολα ή περίπλοκα θέματα, να αποφεύγω τα κλισέ, να αλλοιώνω πολλές φορές τη σκέψη μου.
Πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβω ότι την κυρά Μαρία, την φιλοτεχνεί ο καθένας όπως θέλει.
Άλλος, σαν άτομο που πάλευε να ανέβει πνευματικά, άρα η απλότητα θα τη βοηθούσε.
Άλλος είχε κατά νου το στερεότυπο της μάνας, που όφειλε να σέβεται και να μην τη κουράζει με πρόσθετες πνευματικές απαιτήσεις.
Για άλλον αποτελούσε το πρότυπο του μέσω αναγνώστη και η γραφή του έπρεπε υποχρεωτικά να στοχεύει σε αυτή, αν ήθελε να αποκτήσει το «δικό του» αναγνωστικό κοινό.
Η αλήθεια είναι, ότι κανείς δεν την γνώριζε στ’ αλήθεια, παρότι όλοι προσπαθούσαν να την ικανοποιήσουν και να την «κερδίσουν».
Δεν ήταν ένας, αλλά πολλοί χαρακτήρες μαζί, διαφορετικές οντότητες με ξεχωριστό τρόπο σκέψης ο καθένας, στον οποίο θα έπρεπε να παρουσιάσουμε με απλό και κατανοητό τρόπο, με τις λέξεις και τις εικόνες μας, την αλήθεια των πραγμάτων. Με κείμενα ζωντανά και εύπεπτα, σεβόμενοι τα γεγονότα, επιδεικνύοντας όλα όσα οφείλουμε χωρίς να προκαλούμε.
Μια λαϊκή γνησιότητα που στις μέρες μας πολλοί, πολλές φορές χάνουν, στην προσπάθεια τους να πουλήσουν…
