Ηρωίδες μάνες
(Αφιερωμένο, στην Αθηνά, την Αγαθή, τη Κατερίνα και σε όλες εκείνες, που η ζωή τους είναι ένας ανηφορικός δρόμος και όμως πάντα χαμογελούν)
Στέκομαι με θαυμασμό, απέναντι τους. Τις κοιτάζω, τις παρατηρώ και βλέπω στο βλέμμα τους, το μεγαλείο της ψυχής τους. Μάνες, που φροντίζουν ασταμάτητα το σπλάχνο τους, και που παλεύουν κάθε λεπτό για το παιδί τους. Μαμάδες, που στέκονται «βράχος» απέναντι σε κάθε δυσκολία και που χαμογελούν, μπροστά στα μικρά επιτεύγματα της κάθε μέρας… Τίποτα δε τους χαρίζετε. Όλες οι κατακτήσεις τους, είναι αποτέλεσμα «μάχης» σε έναν «πόλεμο» σκληρό και άνισο πολλές φορές…
Μαμάδες, που η ζωή τους, είναι ένας καθημερινός αγώνας, ακόμα και για τα αυτονόητα.
Στην κυριολεξία.
Δεν μιλώ σήμερα, για τις μαμάδες εκείνες, που μπορεί να γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται, πιεσμένες από την κούραση και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, και που δυσκολεύονται να διαχειριστούν με ηρεμία όλα εκείνα τα «μαμά θέλω», «μαμά έλα εδώ», «μαμά εκείνο», «μαμά το άλλο…». Τις μαμάδες που νιώθουν εξάντληση, μοιράζοντας τη ζωή τους ανάμεσα σε σπίτι, σχολείο, δουλειά, χίλιες δυο υποχρεώσεις. Ούτε για τις μαμάδες που αφού ικανοποιήσουν τις ασταμάτητες ανάγκες και απαιτήσεις των παιδιών τους, ανυπομονούν να έρθει η ώρα του ύπνου για μπορέσουν να πάρουν μια ανάσα χαλάρωσης…
Μιλώ για τις μαμάδες ηρωίδες, εκείνες που «επιλέχτηκαν» να αφιερώσουν τη ζωή τους, στο μεγάλωμα ενός παιδιού με αναπηρία. Οποιαδήποτε αναπηρία, βαριάς ή ελαφριάς μορφής.
Εκείνες τις γυναίκες που στο πρόσωπο τους, διακρίνεις το βαθύ πόνο και συνάμα, μια τεράστια αγάπη, φροντίδα και κατανόηση, όχι μόνο για το δικό τους παιδί, αλλά για όλα τα παιδιά του κόσμου. Και ταυτόχρονα, διακρίνεις στο βλέμμα τους μια απίστευτη δύναμη και μια αποφασιστικότητα, απόρροια όλων των δυσκολιών και των μαχών που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν.
«Αν πάθω κάτι, τι θα γίνει αυτό το παιδί;».
Μια ερώτηση γροθιά στο στομάχι που σήμερα, σε ένα κράτος πρόνοιας «απών» δεν μπορεί δυστυχώς να απαντηθεί…
Σε αυτές τις μαμάδες και σε αυτά τα παιδιά, υποκλίνομαι με σεβασμό μπροστά τους…
