Ζει! Ζει!

Στα ίδια μέρη…

Είναι από εκείνες τις φορές όπου το επακόλουθο ξεπερνά το ίδιο το γεγονός. Πως για παράδειγμα ένα τσουνάμι ξεπερνά σε ένταση την σεισμική δόνηση η οποία το προκάλεσε; Ε, για κάτι τέτοιο μιλάμε. Άλλωστε με τι άλλο να παρομοιάσεις μία κατάσταση στην οποία ολόκληρος Κώστας Καραμανλής επιλέγει να βουτήξει ξανά στα δημόσια πράγματα.

Το «πλαφ» από την πρόσκρουση είναι πάντοτε πολύ μεγάλο. Μη νομίζετε˙ είναι που τον αφορούσε άμεσα το θέμα αλλιώς ο Βούδας της Ραφήνας δεν θα είχε σπάσει ελαφρά τη καρδία τη μακρά σιωπή του. Πολλούς «σεισμούς» έχουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια οι Έλληνες, αλλά για κάποιον λόγο που οι περισσότεροι αδυνατούν να αντιληφθούν, αυτό δεν αφορά τον πρώην πρωθυπουργό.

Τι κι αν η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση; Τι κι αν ο κόσμος στενάζει; Τι κι αν βρισκόμαστε σε εθνικό αδιέξοδο; Κανένα πρόβλημα γιατί ο Κώστας ο Καραμανλής δεν θα χαλούσε ποτέ την ζαχαρένια του για τέτοια μικροπράγματα.

Το μόνο πράγμα που στάθηκε ικανό να τον συγκινήσει ήταν η αθώωση του διαβόητου Εφραίμ, την οποία –κατά το παράδειγμα των διαπλεκόμενων– έσπευσε να παρουσιάσει ως γενικό συγχωροχάρτι για ένα από τα μεγαλύτερα και αλαζονικότερα σε ύφος σκάνδαλα στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. «Έστω και αργά, το φως στο τέλος πάντα νικάει το σκοτάδι». Με αυτή την πομπώδη φράση,  ο μικρός Βούδας κλείνει την επιστολή της υποτιθέμενης δικαίωσης για την υπόθεση του Βατοπεδίου. Λησμονά ότι βράδυ είχε κλείσει και τη Βουλή το 2009, μόνο και μόνο για να παραγραφούν τα αδικήματα και να τη βγάλουν λάδι ο Μπασιάκος (που πρόσφατα συγχωρέθηκε, από τον θεό τουλάχιστον), ο Δούκας και ο Κοντός.

Ωστόσο οι πολίτες δεν λησμονούν ότι η λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες περιοχές ανήκαν αρχικά στο Δημόσιο και επί πρωθυπουργίας του πέρασαν στα χέρια των επιχειρηματιών μοναχών. Ας μην μιλάει πολύ. Ας εξακολουθήσει να χασκογελάει στα πίσω έδρανα της Βουλής γιατί έτσι υπενθυμίζει στον λαό πόσο πολύ έχει ατυχήσει στις επιλογές του.