Η ζωή μοιάζει με λαβύρινθο. Είναι γεμάτη διασταυρώσεις, μονόδρομους, αδιέξοδα αλλά και πεδιάδες. Τις περισσότερες φορές και παρά την μυθολογική παράδοση, δεν υπάρχει καν μίτος.
Μόνος παλεύεις να βρεις κατά που και κατά πώς πρέπει να πορευτείς. Παίρνεις λοιπόν αποφάσεις γιατί πρέπει να τις πάρεις˙ γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Όταν μάλιστα αυτές οι αποφάσεις αφορούν τη ζωή όχι του ενός αλλά πολύ περισσότερων ανθρώπων, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα.
Η Πρωινή ήταν από τη γέννησή της μία κατεξοχήν εφημερίδα των ανθρώπων, μιλώντας τόσο γι’ αυτούς που βρίσκονται καθημερινά πίσω, όσο και μπροστά από τις σελίδες της. Οι παλαιότεροι και κυρίως οι πιο πιστοί της αναγνώστες το ανα-γνωρίζουν αυτό.
Διανύοντας αισίως την τέταρτη δεκαετία της ζωής της, η Πρωινή παραμένει η εφημερίδα των ανθρώπων και αυτούς προτάσσει ξανά, τώρα που η μοίρα των ελληνικών εντύπων της χτυπά όψιμα την πόρτα, αναγκάζοντάς την να αναστείλει μέχρι νεωτέρας την σαββατιάτικη έκδοσή της.
Το πλήγμα είναι βαρύ αλλά και αναπόφευκτο. Κατά παράδοξο τρόπο όμως, αυτή η ομολογουμένως δύσκολη απόφαση γεννά περισσότερες βεβαιότητες απ’ ότι ανασφάλειες. Οι πιο σημαντικές στρέφονται και πάλι, με την ίδια αταλάντευτη προσήλωση, γύρω από τους ανθρώπους της.
Αφενός λοιπόν εξασφαλίζονται οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας και διατηρείται η οικονομική συνέπεια απέναντι προς όλους. Για την Πρωινή οι απολύσεις ή η καθυστέρηση στην κάλυψη των υποχρεώσεων προς τρίτους, δεν ήταν ποτέ επιλογή. Είναι καθαρά ζήτημα αρχής.
Αφετέρου, ο σεβασμός απέναντι στους αναγνώστες οι οποίοι μας στηρίζουν επί τόσα χρόνια και στέκονται ακόμη δίπλα μας σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, επιβάλλει την αναβάθμιση του δημοσιογραφικού έργου.
Η Πρωινή θυσιάζει μία μέρα, αλλά μόνο επειδή όλοι είναι αποφασισμένοι να βρίσκονται πιο μαχητικοί από ποτέ στις επάλξεις της έγκυρης ενημέρωσης από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή.
Η εφημερίδα μας δεν «μικραίνει». Δεν «λιγοστεύει». Αντίθετα θα είναι πιο πλούσια και πιο δοτική από ποτέ.
