Επίσκεψη στην έφορο
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”26981″ img_size=”full”][vc_column_text]Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ’ αρχής -για να μην παρεξηγηθώ- ότι ανήκω στην κατηγορία των πολιτών που πιστεύουν ότι πρέπει να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος.
Ξύπνησα Παρασκευή πρωί γεμάτος άγχος, πρέπει σήμερα να πληρώσω το φόρο ανύπαρκτου εισοδήματος και τη πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ. Έβαλα κάτω τα κιτάπια μου, μέτρησα δίευρα και μονόευρα, πρόσθεσα και αφαίρεσα, άνοιξα και τον κουμπαρά με την επισήμανση «για ώρα κινδύνου» άκρη δεν έβγαλα. Με τούτη τη σπαζοκεφαλιά δεν θα τα βγάλω πέρα μονολόγησα κι ας μου ‘λεγε ο δάσκαλος πως είμαι καλός στην αριθμητική.
Και εκεί που τα είχα βάψει μαύρα -είχα διαβάσει και κείνο το μαύρο τελεσίγραφο «σήμερα θα κριθεί η τύχη του προϋπολογισμού»- μου ήρθε η φαεινή ιδέα. Χωρίς χρονοτριβή επισκέφθηκα την έφορο. Να ΄ναι καλά η γυναίκα -παρά τις σκοτούρες της- με δέχτηκε πρόθυμη να βοηθήσει -αν μπορεί- να λύσω τον προσωπικό μου γρίφο. Μπήκα αμέσως στο θέμα, της εξήγησα το αδιέξοδο στο οποίο είχα περιέλθει και φορώντας το πιο γιορτινό μου χαμόγελο τη ρώτησα: Μήπως ελλείψει μετρητών μπορώ να πληρώσω τους φόρους μου με χαμόγελα;
Τι να σας πω, ένα σοκ το έπαθε η γυναίκα. Ευγενικά μου εξήγησε ότι αυτό δεν γίνεται. Επέμενε να θέλει μετρητά. Φεύγοντας της παρότρυνα να το ξανασκεφθεί. Δεν απέχει ο καιρός που θα κυκλοφορούμε όλοι με «χαμόγελα» την διαβεβαίωσα. Και ίσως είναι η μόνη λύση για να μην μας κατηγορήσουν ότι γίναμε όλοι μπαχτατζήδες και μπαραμπάντηδες…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
