Αφήνοντας εις αύριο τα σπουδαία και μη έχοντας να κάνω κάτι καλύτερο παρακολούθησα τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διασταυρώνουν τα ξίφη τους στη Βουλή για την εγκληματικότητα και την γενικευμένη ανομία. Πολλά ειπώθηκαν, πολλά περισσότερα αποσιωπήθηκαν κα όπως συμβαίνει πάντα αυτό που δεν έλαμψε ήταν η καημένη η αλήθεια.
Ακούσαμε λόγια «θερμά» ρητορικές ατάκες και ευφυολογήματα αλλά για την ταμπακέρα ουδέν εικούσθει στον αέρα.
«Ο ρητορικός λόγος λειτουργεί πειστικά με τρεις τρόπους:
Άλλοτε μέσω του χαρακτήρα του ρήτορα, άλλοτε μέσω της συγκεκριμένης διάθεσης που δημιουργεί στην ψυχή του ακροατή και άλλοτε με τα αποδεικτικά ή φαινομενικά αποδεικτικά επιχειρήματα που περιέχει ο ίδιος. Εγώ δεν δέχομαι ότι η εντιμότητα του ρήτορα δεν αποτελεί στοιχείο της ρητορικής τέχνης, γιατί δήθεν δεν συντελεί στο να πεισθεί ο ακροατής. Ίσα ίσα θα έλεγα ότι ο χαρακτήρας του ρήτορα είναι σημαντικότατο μέσω πειθούς»
Αυτά έλεγε ο Αριστοτέλης…
Μα στην πολιτική , η υπερβολή στο λόγο είναι πίκρα και είσπραξη δεν βρήκα…
