Για ένα «πούλμαν» ξεσκέπαστο
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”31132″ img_size=”full”][vc_column_text]Κανένας από τους ήχους της πόλης δεν ταράζει τον ύπνο το βράδυ στο χωριό. Με το ξημέρωμα ένα εκτυφλωτικό φως τρυπώνει από τις γρίλιες. Όμως και η μέρα είναι διαφορετική. Δεν έχει φασαρία και κορναρίσματα.
Από τη βεράντα βλέπεις τη θάλασσα από τη μια και την κορυφή του βουνού από την άλλη. Στη μια πλευρά κάνει ζέστη και δεν φυσάει καθόλου. Από την άλλη ο δυνατός αέρας σηκώνει τα πάντα.
Οι άνθρωποι είναι κι αυτοί διαφορετικοί. Σε υποδέχονται με πλατύ χαμόγελο, ακόμα κι όταν μπαίνεις στο μαγαζί τους για να ζητήσεις πληροφορίες. Η τουριστική περίοδος έχει αρχίσει και ήρθε η ώρα να βγάλουν τα «σπασμένα» του χειμώνα.
Όλη η οικογένεια «επιστρατεύεται» στο κυνήγι του μεροκάματου. Τα μαγαζιά μένουν ανοιχτά όσο υπάρχει κόσμος στο δρόμο. Τα καφενεία και τα εστιατόρια το ίδιο. Εδώ δεν υπάρχουν ωράρια. Αφεντικά και υπάλληλοι οι ίδιοι, δουλεύουν όσο κρατάει η σεζόν. Οι πιο πολλοί «δοκιμάζουν» τη θάλασσα τον Οκτώβρη όταν «σπάει» η κίνηση. Δεν παραπονιούνται γι’ αυτό. Το καλοκαίρι βγαίνει εύκολα. Σαν μπει το φθινόπωρο ξεκουράζονται. Μόνο τον χειμώνα τα πράγματα σφίγγουν.
Παρ’ όλα αυτά νοιώθουν τυχεροί που ζουν σ’ αυτό τον τόπο. Κι ας είναι οι τιμές εδώ δυο φορές πάνω. Σαν τελειώσει η σεζόν κάποιοι φιλαλήθεις ομολογούν ότι «και φέτος βγήκαμε αλώβητοι από την κρίση». Έτσι κυλούσαν τα χρόνια στο χωριό μέχρι που τους φέρανε τον «διάολο». Κείνα τα δίπατα χωρίς σκεπή λεωφορεία, να τους πάρουν τον κόσμο. Για να δούνε λέει και άλλες πολιτείες . «Δεν σφάξανε» όμως. Σιγά μην αφήσουνε να… αφήνουνε κι’ αλλού τον οβολό τους.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κι ανάψανε φωτιές…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
