Φύγαμε και φέτος, όσοι φύγαμε τέλος πάντων και γυρίσαμε, ελπίζω και εύχομαι, άπαντες. Είχα κάμποσο καιρό να βγω παραέξω και είχα ξεχάσει πόσο εγκληματικά απερίσκεπτοι είναι οι Έλληνες οδηγοί. Γένος αρσενικό, εφόσον σε αντίθεση με τον μέσο όρο της «αντρικής» οδήγησης, καμία γυναίκα (ή έστω σχεδόν καμία) δεν θα έκανε ποτέ στην εθνική αυτά που κάνουν οι Ελληνάρες.

Δηλαδή πόσο μυαλό θέλει να καταλάβει κανείς ότι έτσι όπως οδηγεί, ή θα σκοτωθεί (ενδεχομένως μαζί με τους δικούς του) ή θα σκοτώσει ή και τα δύο. Άσχημες σκέψεις αλλά για πρώτη φορά κατάλαβα (χωρίς ωστόσο να συμμερίζομαι την πρακτική) την προληπτική προβολή βίντεο με φρικτά ατυχήματα στους ζωντανούς για να μην καταλήξουν κι αυτοί νεκροί. Πρόκειται βέβαια περί βάρβαρης πολιτικής, εφόσον είναι σα να παραδέχεται το ίδιο το κράτος ότι απευθύνεται σε κανίβαλους και όχι σε διαπαιδαγωγημένους πολίτες.

Ίσως να είναι κι έτσι. Ίσως θα πρέπει και στην Ελλάδα να εφαρμοστεί το ίδιο μέτρο γιατί τα θανατηφόρα τροχαία συνεχίζονται με όλες τις τραγικές τους επιπτώσεις, αλλά οι οδηγοί δεν βάζουν μυαλό. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο γιατί μάλλον και τούτα τα λόγια πάνε στράφι, κρίνοντας απ’ όσα βίωσα τόσο εξερχόμενος όσο και εισερχόμενος στην τοπική επικράτεια. Κρατήστε μόνο τούτο: φωνάζουμε τόσα χρόνια για τον δρόμο και δικαίως, αλλά οι καλοί δρόμοι θέλουν και λίγο μυαλό ώστε να καταλαβαίνεις πώς πρέπει να τους περπατήσεις. Λίγο μυαλό θέλει, όχι πολύ, αλλά φαίνεται πως ακόμη κι αυτός ο ελάχιστος νους λείπει.