Τους βλέπεις- τουλάχιστον τις ηλιόλουστες μέρες- καθισμένους στο παγκάκι. Να αναζητούν την επαφή και τη θαλπωρή ενός λόγου. Ασήμαντου συνήθως. Δυο κουβέντες που ίσως αλατίζουν τις μέρες τους. Τα γηρατειά είναι μια άλλη ξενιτιά. Δεν χαράζονται μόνο από τις ρυτίδες, σωματικές και ψυχικές.

Είναι συνισταμένη απωλειών αγαπημένων προσώπων, προσδοκιών, στο καιρό μας και δυνάμεων οικονομικών.

Χθες όμως το ζήτημα τους διευθετήθηκε.

Μαζί με τη σύνταξη του Δεκεμβρίου τούτη τη φορά θα τους επιστραφούν παρακρατηθείσες εισφορές μαζί με λίγες λέξεις για νήματα που δεν σπάνε τώρα που οι αντοχές του κρατικού κορβανά αλλιώς μετράνε…