Αναπολώντας το χθες: Οι «μποναμάδες» και η χύτρα του προϋπολογισμού

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”34601″ img_size=”full”][vc_column_text]Ο «μποναμάς» που κάποτε ήταν «καλό πράγμα» δεν είναι λέξη ελληνική. Προέρχεται από το ιταλικό bona-Mano που σημαίνει «καλό χέρι» δηλαδή ευγενή χειρονομία, δώρο που δίνεις με την ψυχή σου χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.

Με τα χρόνια ο «μποναμάς» εξέπεσε, του προσθέσαμε και ένα ύψιλον προς το ελληνικότερο (μπουναμάς) και έφτασε στις μέρες μας να μας βγάζει την ψυχή.

Μπουναμάς της εφορίας, μπουναμάς του ΕΝΦΙΑ, μπουναμάς της ΔΕΗ, μπουναμάς της τράπεζας και που να πρωτοδώσεις απολογία. Γι’ αυτό κάθε φορά που ακούω για «τρύπες στις εισπράξεις» με κόβει κρύος ιδρώτας γιατί ξέρω εκ της προδικασίας σε ποιους θα σταλούν οι «μπουναμάδες».

Το έγραφε όμως καλύτερα και πιο παραστατικά ο Ροΐδης. «Οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίες: α) εις συμπολιτευόμενους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν ες την χύτρα του προϋπολογισμού, β) εις αντιπολιτευόμενους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας παντί τρόπω να λάβωσι τοιούτον, γ) εις εργαζόμενους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλά επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτρα δια του ιδρώτος των».

Χρόνια πολλά λοιπόν και καλούς  μποναμάδες μπας και γεμίσουν οι κορβανάδες…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]