Ακόμα κι αν φύγεις
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”35737″ img_size=”full”][vc_column_text]Στα ίδια μέρη…
Κι έτσι, κάπως σαν αστείο, ο κόσμος λέει σήμερα το τελευταίο αντίο στην Αρλέτα που κηδεύεται στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Από τη στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου της, καλλιτέχνες, πολιτικοί και πάσης ιδιότητος προσωπικότητες σπεύδουν να την αποχαιρετίσουν, εκφράζοντας την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για μία από τις σημαντικότερες μουσικές περσόνες της εποχής μας.
Άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ που όμως όλοι, μα όλοι τους, υποκλίνονται στον τόσο ιδιαίτερο ρυθμό της.
Κάπως σαν αστείο έβλεπε στην αρχή η ίδια και την ενασχόλησή της με τη μουσική και το τραγούδι, αφού όλα έγιναν τόσο απροσδόκητα γι’ αυτήν. Ξαφνικά βρέθηκε με προσωπικό δίσκο και έπρεπε να τραγουδήσει μπροστά σε κοινό, λίγο προτού η χούντα εφαρμόσει τους δικούς της κομψούς νόμους γύρω από το τι είναι μουσική και ποιοι έχουν το δικαίωμα να τραγουδούν.
Στην πραγματικότητα η Αργυρώ-Νικολέτα Τσάπρα, θα παραμείνει για πάντα εκείνο το ντροπαλό κορίτσι των αθηναϊκών μπουάτ.
Μπορεί να μεγάλωσε, να άλλαξε, να έγραψε ή να ερμήνευσε κι άλλα υπέροχα τραγούδια, όμως μπορούσες πάντοτε να την φανταστείς μικρό κορίτσι, να ψιθυρίζει τραγουδιστά αγκαλιά με μια κιθάρα, ακόμη κι αν δεν είχες την τύχη να την απολαύσεις σε εκείνη την πρώιμη νεότητα.
Κατά τα άλλα, εγώ θυμάμαι πάντα μια συμβουλή της, από συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τον Μάρτιο του 2013 στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr: «Είναι πολλά πράγματα τα οποία δεν είναι γνωστά, γιατί εκείνοι που βγήκαν και διαφημίστηκαν ως μεγάλοι αντιστασιακοί, είναι δύο τρεις.
Οι υπόλοιποι το βουλώσανε. Και μάλλον, απ’ ότι φάνηκε, δεν κάνανε καλά, γιατί στην Ελλάδα δεν πρέπει να το βουλώνεις. Πρέπει να έχεις κάνει 1, και να λες ότι έχεις κάνει 10. Αν έχεις κάνει 1 και λες ότι δεν έχεις κάνει τίποτα, στο τέλος θεωρείσαι απολεσθείς». Με άλλα λόγια, ο ψίθυρος μπορεί να αφορά την τέχνη αλλά σε σχέση με τα λοιπά ελληνικά πράγματα είναι μάλλον κακό πράγμα.
Και αυτό μας το βεβαιώνει μία τραγουδίστρια που χωρίς μικρόφωνο δεν μπορούσες καλά καλά να την ακούσεις, με τη διαφορά ότι ο ψίθυρός της έχει διάρκεια. Γιατί ακόμα κι αν έφυγε, το τραγούδι της ερήμου θα μας ακολουθεί όπου κι αν πάμε.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
