Έρχονται τα μεταλλαγμένα στη διατροφική αλυσίδα
Μετά την υπογραφή της νέας συμφωνίας CETA μεταξύ ΕΕ και Καναδά
Άρθρο του Νίκου Μιχαλόπουλου – γεωπόνου
Και ενώ η χώρα μας εδώ και 7 περίπου χρόνια βολοδέρνει ανάμερα στα μνημόνια, με τις Κυβερνήσεις να έχουν καταφέρει να βάλουν το Λαό σε μια αντιπαράθεση αν το 1ο και 2ο Μνημόνιο είναι καλύτερο από το 3ο και σαν να μην έφτανε αυτό, να μας φορτώνουν με περισσότερη αγωνία και στεναχώρια που Ε.Ε και ΚΑΝΑΔΑΣ υπέγραψαν την Νέα Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία CETA και για αυτό το γεγονός ούτε κουβέντα.
Μπορεί ο Κορκίδης Πρόεδρος του ΕΒΕΠ και ΕΣΕΕ να θεωρεί τη σύμβαση πρόκληση για το λιμάνι Πειραιά, ότι μπορεί να γίνει κόμβος εμπορευματοκιβωτίων και άλλων δραστηριοτήτων, αν όμως αυτά αφορούν κυρίως εισαγωγές τότε τι γίνεται; Έχει διαβάσει τις παγίδες που κρύβει η συμφωνία κυρίως στον αγροδιατροφικό τομέα;
Μοναδική αντίδραση πριν την υπογραφή της συμφωνίας υπήρξε μόνο από μια γαλλόφωνη περιοχή του Βελγίου τη Βαλλονία που υπέκυψε και αυτή αργότερα ηρωικά έχοντας όμως πετύχει κάποιες αλλαγές που βέβαια θα ισχύουν για όλες τις χώρες.
Η συμφωνία CETA απ΄ ότι διαβάζω περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αλλαγές στη διαδικασία παραγωγής και εμπορίας αγροτικών προϊόντων, την κατάργηση των δασμών στην ανταλλαγή προϊόντων, την κατάργηση των προϊόντων ΠΟΠ κλπ.
Θεωρώ ότι η συμφωνία βάζει τις εταιρείες πάνω από τους πολίτες καθ’ όσον οι επενδυτές θα έχουν τη δυνατότητα να επεμβαίνουν σε κάθε νομοθετική διαδικασία που επηρεάζει τα συμφέροντά τους .
Και επειδή το πιο αμφιλεγόμενο μέτρο της CETA είναι το θέμα της διαιτησίας μεταξύ Εθνικών Κυβερνήσεων και πολυεθνικών Εταιρειών οι οποίες εφ’ όσον κρίνουν ότι οι πολιτικές που ακολουθούν οι Εθνικές Κυβερνήσεις βλάπτουν τα συμφέροντά τους, θα μπορούν να κινηθούν νομικά σε ιδιωτικά διαιτητικά Δικαστήρια με στόχο ή να πετύχουν την έγκριση π.χ ενός προϊόντος ή την αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη.
Θεωρώ πλέον βέβαιο ότι τα μεταλλαγμένα προϊόντα μπαίνουν και επίσημα στη διατροφική αλυσίδα δηλ. ανοίγει ο δρόμος για την υποβάθμιση του επιπέδου διατροφής.
Πιστεύω ότι η συμφωνία αυτή ανοίγει το δρόμο και για τις άλλες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου Ε.Ε-ΗΠΑ (συμφωνία ΤΤΙΡ) ή της SADC με τη Νότια Αφρική με τις οποίες η Ε.Ε ζητά επώδυνες υποχωρήσεις από τη χώρα μας θυσιάζοντας σημαντικά προϊόντα όπως η ΦΕΤΑ κλπ.
Το παράλογο βέβαια σε όλη αυτή τη διαδικασία (γιατί πιθανόν να υπάρχουν και αμοιβαία οφέλη) είναι ότι μετά την υπογραφή της CETA ο Γιούνκερ – Τριντό – Τούσκ δήλωσαν ότι «οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου και η παγκοσμιοποίηση έχουν προστατέψει εκατομμύρια ανθρώπους από τη Πείνα – τη Φτώχεια και τις Συγκρούσεις» και η αντίφαση: αν το ζητούμενο είναι η ύπαρξη επαρκούς τροφής για το πληθυσμό του πλανήτη μας πώς η ΕΕ υιοθετεί με την ΚΑΠ πολιτικές επιδοτήσεων χωρίς την υποχρέωση παραγωγής;
Για την ιστορία οι σταθμοί υπογραφής της Συμφωνίας είναι:
ΜΑΙΟΣ 2009: Στη σύνοδο Κορυφής στη Πράγα ο τότε Πρόεδρος Μπαρόζο με τον τότε Πρωθυπουργό του Καναδά ανακοίνωσαν την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη ζώνη ελεύθερου εμπορίου. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013: Οι ίδιοι ανακοινώνουν στις Βρυξέλες ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία επί της αρχής για τη CETA. ΙΟΥΝΙΟΣ 2016: Ο Γιούνκερ ανακοινώνει ότι η επικύρωση της συμφωνίας θα περάσει εκτός από το Ευρωκοινοβούλιο και από τα Εθνικά Κοινοβούλια. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2016: Υπεγράφη η συμφωνία και μπορεί να ισχύσει προσωρινά μέχρι την έγκριση από τα Εθνικά Κοινοβούλια.
Και το ζητούμενο βέβαια είναι να δει κανείς αν μπορεί να υπάρχουν περιθώρια για αντιδράσεις. Δεν το ξέρω, όμως δε θα ΄πρεπε οι Κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι και κυρίως οι Ευρωβουλευτές μας (αν έχουν διαβάσει αυτή τη συμφωνία των 1600 σελίδων) να κάνουν μια ενημέρωση για αυτές τις συμφωνίες αν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης για τυχόν βελτιώσεις;
Προσωπικά πιστεύω ότι και μόνο το γεγονός ότι η ΕΕ διαπραγματεύτηκε με το Καναδά εδώ και επτά χρόνια χωρίς τα κράτη – μέλη και τα Εθνικά Κοινοβούλια να γνωρίζουν λεπτομέρειες για την πορεία των συζητήσεων αν μη τι άλλο μόνο στα αρνητικά μπορεί να καταγραφεί.
ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΕΩΠΟΝΟΣ
