Πολιτικά κι ανάγωγα: Περί εθνικού και τοπικού ευεργετισμού

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”44548″ img_size=”full”][vc_column_text]Ανέκαθεν ήμουν τουλάχιστον επιφυλακτικός με τους ευεργέτες και τα ευεργετήματα. Ίσως επειδή δεν είναι λίγες οι φορές που οι επιφανείς πατριάρχες των μεγάλων οίκων αυτού του τόπου έχουν πάρει πολλά περισσότερα απ’ όσα έχουν δώσει και εντέλει ό,τι επιστρέφουν τελικά στον λαό, σπανίως έχει τον χαρακτήρα μιας ανιδιοτελούς προσφοράς, αγνής και πατριωτικής.

Εκ των πραγμάτων, και πάλι ιστορικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έλειψαν κι αυτοί που αγάπησαν πραγματικά την πατρίδα τους και με μία έννοια την θεώρησαν υπεύθυνη για τον πλούτο και την καλοτυχία τους. Υπήρξαν ευεργέτες που προχώρησαν σε γενναιόδωρες προσφορές και δεν τους ένοιαζε διόλου να δουν το όνομά τους ή το όνομα της οικογένειάς τους να αναγράφεται φαρδιά-πλατιά σε κάποια περίλαμπρη στήλη ή επιγραφή δημόσιου κτιρίου.

Δεν αποζήτησαν ούτε την επιβεβαίωση, ούτε την υστεροφημία. Είδαν μόνο έναν τρόπο για να ξεπληρώσουν μέρος τους «χρέους» τους. Αυτό ήταν όλο. Ελάχιστοι ήταν πάντοτε αυτοί αλλά υπήρξαν. Κάποτε. Σήμερα δεν υπάρχουν πια γιατί σήμερα ακόμη και η μεγαλύτερη δωρεά έχει αποδεδειγμένα πτυχές «business as usual». Υπερασπίζεται πρωτίστως το εμπορικό σήμα της φαμίλιας και κατ’ επέκταση την ηθική ακεραιότητα του μέγα ιδρυτή αλλά και των επιγόνων.

Παρά ταύτα και εντελώς ρεαλιστικά, είναι κουτό να είναι κανείς «εχθρικός» μαζί τους. Κι αν πράγματι έχουν την διάθεση να προσφέρουν, ιδιαίτερα σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία όπως η σημερινή, ας κοπιάσουν. Δεν ενδιαφέρουν τα κίνητρα αυτής καθεαυτής της πρωτοβουλίας ή της εν γένει στρατηγικής τους αλλά καλό είναι να την γνωρίζουμε και κυρίως να την γνωρίζουν όσοι, αντιπροσωπεύοντας τον λαό, έχουν πάρε-δώσε μαζί τους. Καλωσορίζουμε λοιπόν κάθε εξέλιξη που δύναται να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ηλειακού λαού, αλλά για να το πούμε λαϊκά, δεν θα ξεβρακωθούμε κιόλας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]