Πολιτικά κι ανάγωγα: «Κρίση» και στο «Μακεδονικό»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”44548″ img_size=”full”][vc_column_text]«Για τον πόλεμο ευθύνεται μια μειονότητα η οποία έχει συμφέροντα» έλεγε ο «πατέρας» της θεωρίας της Σχετικότητας. Αν αλλάξουμε την λέξη «πόλεμος» με τη λέξη «κρίση» πόσα θα αλλάξουν στη διαπίστωση;

Αναφέρομαι σ’ αυτή την «περιορισμένη ομάδα» η οποία αδιάφορη σε κάθε «κοινωνικό περιορισμό» αξιοποιεί την «κρίση στο Μακεδονικό» για τους δικούς της επικίνδυνους σκοπούς και προσπαθεί να υποδουλώσει έναν ολόκληρο λαό στην εθνική της υστερία.

Όμως ο εθνικισμός δεν τιθασεύεται αν θεριέψει. Προκαλεί διχασμό στην χώρα όπου αναπτύσσεται και ενώνει τον λαό της χώρας ενάντια στην οποία στρέφεται.

Στη «κρίση» βέβαια η μάζα δεν παρασύρθηκε.

Βυθίστηκε, στον φόβο που εντέχνως καλλιεργήθηκε. Δεν ήταν επιλογή, ήταν λάθος. Στην υπεράσπιση μιας πολιτικής με πάθος…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]