Οι «Άθλιοι» των φυλακών

Στα ίδια μέρη…

Κυκλοφορούσε ως φήμη αλλά οι φήμες πρέπει να γίνουν δημοσιεύματα και τα δημοσιεύματα πρέπει να διασταυρωθούν προτού κάποιος αρχίσει να τα λαμβάνει υπόψη του. Ωστόσο, η επιστολή των κρατούμενων από τις φυλακές Πατρών προς το πανεπιστημιακό νοσοκομείο για την άθλια μεταχείριση ενός συγκρατούμενού τους, ο οποίος υπεβλήθη σε εγχείρηση, συνιστά τεκμήριο βάναυσης και απάνθρωπης συμπεριφοράς.

Μεταξύ άλλων επισημαίνουν ότι «ο κρατούμενος, κατά την ώρα της χειρουργικής επέμβασης παρέμεινε δεμένος με χειροπέδες, στην κλασική στάση χεριών «προσευχή», επί μία ώρα, μιας και αδυνατούσε λόγω του σημείου που γινόταν η τομή να κατεβάσει τα χέρια του στη στάση ανάπαυσης». Σημειώνουν δε, «πως οι γιατροί δεν είχαν τοποθετήσει το γνωστό διαχωριστικό που εμποδίζει τη θέα του ασθενούς στη διαδικασία της επέμβασης». Τέλος ισχυρίζονται ότι δεν εξεπλάγησαν τόσο από την στάση των σωφρονιστικών οργάνων, όσο από τη συμπεριφορά των γιατρών.

Ομολογουμένως αν επιβεβαιωθεί πως διεξήχθη επέμβαση υπό τις περιγραφόμενες συνθήκες, συνιστά ντροπή για ιατρικό λειτούργημα. Αναρωτιέμαι ποιος γιατρός και υπό ποιες προϋποθέσεις θα δεχόταν να καταστεί συνένοχος σε αυτήν την αθλιότητα. Αλλά για «άθλιους» δεν μιλάμε; Ακόμα και οι ίδιοι, έτσι αυτοπροσδιορίζονται στην επιστολή τους, όχι βεβαίως επειδή αποδέχονται τον όρο αλλά προκειμένου να στιγματίσουν την αντίληψη σύμφωνα με την οποία ο κρατούμενος χάνει και την αξιοπρέπειά του μαζί με την ελευθερία του. Αλήθεια γυρίσαμε τόσο πίσω; Μήπως η κρίση έχει παίξει τον ρόλο της και εδώ; Δεν είναι απίθανο, καθότι οι άγριοι καιροί εμπνέουν και άγρια ένστικτα. Μπορεί κάλλιστα να είπαν: «σώπα καημένε που θα του βγάλουμε τις χειροπέδες. Ξάπλωσέ τον εκεί να τον ανοίξουμε να τελειώνουμε».

Είναι έτσι; Μέχρι την ώρα που γράφονταν τούτες εδώ οι γραμμές δεν υπήρχε κάτι διαφορετικό. Μόνο η θλιβερή διαπίστωση ότι καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στον βούρκο, αλλά και ότι «άθλιοι» δεν υπάρχουν μόνο στις βιβλιοθήκες.