Η περίπτωση Πετρούνια
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”68464″ img_size=”full”][vc_column_text]Ο Λευτέρης Πετρούνιας συνιστά μία ξεχωριστή περίπτωση στον κόσμο του αθλητισμού. Αυτό ήταν ήδη γνωστό και πριν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γλασκώβης. Δεν επρόκειτο για έναν τυχαίο αθλητή αλλά για κάποιον ο οποίος είχε αποδείξει σε πολλές διοργανώσεις ότι είναι κορυφαίος σε αυτό που κάνει. Προτού ακόμη αγωνιστεί στον τελικό των κρίκων μετρούσε ήδη τρία συνεχόμενα χρυσά σε ισάριθμα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Πλέον τα έχει κάνει τέσσερα, επιβεβαιώνοντας ότι και το όνομά του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κιτάπια της αθλητικής ιστορίας. Παρά ταύτα, μετά και την νέα μεγάλη του επιτυχία, τίθεται ξανά το ίδιο πάντα ερώτημα για κάθε μεγάλο αθλητή: Ήταν άραγε αυτό συγκεκριμένα το μετάλλιο ή το σπάσιμο ενός ρεκόρ που τον κατέστησε «μεγάλο» ή μήπως η μεγαλοσύνη του δεν μπορεί να περιοριστεί στην απλή απαρίθμηση των χρυσών μεταλλίων και των πλείστων άλλων διακρίσεων;
Μάλλον το τελευταίο ισχύει, εφόσον είτε έμενε στα τρία, είτε καταφέρει να κερδίσει ακόμη ένα χρυσό του χρόνου στη Ντόχα, η αξία ενός αθλητή σαν του Πετρούνια δεν μετριέται με τα μετάλλια αλλά με την απόδοση και το μεγαλείο ακόμα και μόνο μιας αναμέτρησης με τον εαυτό του. Είναι και τούτο ένα σημαντικό στοιχείο του αγώνα που επέλεξε να δίνει. Στους κρίκους, όπως και σε ορισμένα άλλα αθλήματα, είναι σα να μην αγωνίζεσαι ενάντια στους άλλους αλλά πρωτίστως ενάντια στον εαυτό σου.
Εκ των πραγμάτων σε αυτά τα τόσο ψυχοφθόρα αθλήματα, όλα κρέμονται κυριολεκτικά από μία κλωστή. Οι αθλητές και αθλήτριες προετοιμάζονται για μήνες ολόκληρους και ωστόσο ανεξαρτήτως ταλέντου ή προετοιμασίας, μπορεί να χάσουν τα πάντα μέσα σε μερικά μόνο δευτερόλεπτα. Έχει συμβεί πολλές φορές και συμβαίνει κατεξοχήν στους καλύτερους οι οποίοι στοχεύουν πάντα ψηλότερα και είναι έτοιμοι να τα παίξουν όλα για όλα προκειμένου να κατακτήσουν την κορυφή.
Πόσο πραγματικά μεγάλη ψυχή πρέπει να διαθέτουν αυτοί οι «υπεράνθρωποι», εφόσον ακόμη και αυτός ο αθλητής ο οποίος πάλεψε για χρόνια χωρίς ποτέ να κερδίσει ένα μετάλλιο είναι άξιος πολλών συγχαρητηρίων; Κι αυτός ή αυτή δούλεψε σκληρά, στερήθηκε πολλά και το πήγε μέχρι εκεί που μπορούσε αλλά δεν κατάφερε να διακριθεί. Πόσο μάλλον ένα αθλητής σαν τον Πετρούνια, ο οποίος διαρκώς αγωνίζεται να κρατηθεί στο ύψος των μεγαλύτερων αθλητών όλων των εποχών. Το έχει καταφέρει ήδη αλλά μάλλον δεν είναι έτοιμος ακόμη να εγκαταλείψει.
Άλλωστε, στην πραγματικότητα ποτέ η «φασαρία» δεν ήταν γι’ αυτό, παρά για εκείνη την στιγμή που πατάει γερά στην γη και υψώνει το σώμα του χαμογελαστός, γνωρίζοντας ότι για ακόμη μία φορά πέταξε στα ουράνια και προσγειώθηκε στη γη υποδειγματικά.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
