Ζει και βασιλεύει
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”49165″ img_size=”full”][vc_column_text]Πέρασαν κιόλας 27 ολόκληρα χρόνια από την δολοφονία του μαθηματικού Νίκου Τεμπονέρα. 27 χρόνια. Στ’ αλήθεια, όσοι τα έχουν ζήσει από κοντά, με κάτι τέτοιες επετείους συνειδητοποιούν πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος.
Ο Τεμπονέρας πέθανε αλλά όπως όλοι οι πεσόντες από ανόσιο χέρι κακούργου, εξακολουθεί να ζει στη μνήμη μας. Μάλιστα εξ’ αφορμής της ιστορίας του θυμόμαστε κι άλλα, όπως την «αστική ευγένεια» των «Κενταύρων» και των «Ranger». Πολλά από τα μέλη αυτών των ευαγών ταγμάτων της ΟΝΝΕΔ, θα ήθελαν να ξεχάσουν εκείνες τις μέρες. Αντίθετα κάποιοι άλλοι προτιμούν να τους σκέφτονται όπως ακριβώς ήταν τότε, με εμφάνιση κλαρινογαμπρού και διάθεση αδίστακτου τραμπούκου, πάντοτε έτοιμοι να σπάσουν τα μούτρα οποιουδήποτε δεν γούσταραν.
Έτσι καθάρισαν και τον Τεμπονέρα, όταν καμιά τριανταριά στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, επιτέθηκαν οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου Πάτρας, επιχειρώντας να ανακαταλάβουν το σχολείο. Ο γενναίος καθηγητής έσπευσε να προστατεύσει τους μαθητές του, και τότε ο δημοτικός σύμβουλος και τοπικός πρόεδρος Ιωάννης Καλαμπόκας, του άνοιξε το κεφάλι με έναν σιδερολοστό. Γι’ αυτό δολοφονήθηκε. Γι’ αυτό έγινε ήρωας. Και γι’ αυτό δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Το δυστύχημα είναι ότι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον θύτη, ο οποίος όχι μόνο ζει αλλά και βασιλεύει. Ο Ιωάννης Καλαμπόκας δικάστηκε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου, με δικηγόρο υπεράσπισης το νυν βουλευτή Αχαΐας της Χρυσής Αυγής, Μιχάλη Αρβανίτη –ξέρετε, αυτόν που έχει δηλώσει ότι τα βράδια «την βρίσκει» με το όπλο του– και καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη, για φόνο εκ προμελέτης. Αργότερα, η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια. Τελικά όμως αποφυλακίστηκε μόλις 7 χρόνια μετά τη φυλάκισή του, λόγω «καλής συμπεριφοράς». Μάλλον γι’ αυτό βρήκε σχεδόν αμέσως δουλειά ως υπεύθυνος καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στο Βόλο. Είχε πλούσιο βιογραφικό.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
