Αυτό το «κενό» ποιος θα το πάρει…

Δεν χρειάζεται να μαδήσει κανείς τη μαργαρίτα για να διαπιστώσει αν τα πολιτικά κόμματα σήμερα μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των πολιτών.

Ούτε χρειάζεται να είναι έγκυρος πολιτικός αναλυτής για να εκτιμήσει ότι η κοινωνία καταλογίζει στο σύνολο του πολιτικού προσωπικού την οικονομική ένδεια και τα αδιέξοδα που βιώνει. Ότι θεωρεί, λιγότερο ή περισσότερο, όλους ένοχους για την επιλογή της πληρωμής του «αναγκαίου πόνου» ως προϋπόθεση της εξαγοράς των «αμαρτιών του παρελθόντος». Ότι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, πέρα των δύσκολων αντικειμενικών συνθηκών, έχουν στο σπέρμα τους την ιδεολογικοπολιτική παρακμή του συστήματος.

Με νομοτελειακό αποτέλεσμα την αναδίπλωση της κοινής γνώμης σε όλο και περισσότερο φθίνουσες προσδοκίες για το προσωπικό, οικογενειακό αλλά και το μέλλον της χώρας. Μιας χώρας που μοιάζει να μην θέλει και ούτε μπορεί να σωθεί.

Οι Οβιδιακές μεταμορφώσεις των πραγματικών υπευθύνων δεν ξεγελούν πλέον κανένα.

Ούτε οι «κληρονομικά προνομιούχοι», ούτε οι νεόκοποι που εισέβαλλαν στο προσκήνιο της πολιτικής πείθουν ότι ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο πέρα από την καρέκλα της εξουσίας.

Το μόνο ζητούμενο πλέον είναι αυτό το «κενό» ποιος θα το πάρει…