Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη

Από τη στιγμή που η πολιτική ηγεσία των τελευταίων τουλάχιστον επτά χρόνων, συνειδητοποίησε (;) το έγκλημα που έχει διαπράξει σε βάρος της Πατρίδας και του λαού, αποδεχόμενη ως μόνη λύση για την οικονομική «σωτηρία» της χώρας την γερμανικής έμπνευσης συνταγή, μετατροπής του δημοσίου χρέους από δάνεια προς τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες σε χρέος προς τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ΔΝΤ, μόνιμο μέλημα της και αγωνιώδες ερώτημα είναι πότε και πως «θα βγούμε πάλι στις αγορές».

Στην αρχαιότητα η λέξη «αγορά»- προέρχεται από το ρήμα «αγείρω» που σημαίνει «συναθροίζω, συγκεντρώνων»- είχε τη σημασία της συνάθροισης του λαού μιας πόλης και του τόπου συγκέντρωσης.

Σταδιακά  η λέξη πήρε και τη σημασία του χώρου όπου γίνονται εμπορικές συναλλαγές.

Έτσι ενώ αρχικά το ρήμα «αγοράζω» σήμαινε «συχνάζω στην αγορά» στη συνέχεια πήρε τη σημασία του «ψωνίζω» ενώ το «αγορεύω» ακόμη και σήμερα διατηρεί τη σημασία του «ομιλώ δημόσια».

Στη σημερινή γλώσσα όμως αγορά δεν είναι μόνο η απόκτηση αγαθών έναντι χρημάτων ή ο τόπος όπου γίνονται αγοραπωλησίες, αλλά ένας πολύπλοκος μηχανισμός μέσω του οποίου οι αγοραστές επικοινωνούν με τους πωλητές και κυρίως το σύνολο των συνθηκών που σχετίζονται και επηρεάζουν την παραγωγή και το εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών. Έτσι σήμερα έχουν καθιερωθεί δεκάδες παράγωγα όπως οικονομία της αγοράς, ελεύθερη αγορά, αγορά εργασίας, χρηματαγορά, έρευνα αγοράς, μερίδιο αγοράς κλπ. Και βεβαίως μη ξεχνάμε ότι «κοινή Αγορά» ήταν παλαιότερα η τρέχουσα ονομασία της σημερινής «Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Αυτή λοιπόν η «αγορά» λένε πως έχει ένα μακρύ και αόρατο χέρι που ρυθμίζει και κανονίζει τα πάντα. Παρεμβαίνει, χειραγωγεί, αποφασίζει για τη σωτηρία ή όχι τραπεζών και εταιριών και ελέω πολιτικών και πολιτικής καθορίζει ακόμα και την οικονομία ολόκληρων κρατών.

Και όλα αυτά, πάντα με έξοδα του φορολογούμενου πολίτη.

Σε κάθε περίπτωση ενώ αυτές κερδοσκοπούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ο πολίτης είναι αυτός που πληρώνει τη λυπητερή.

Σ’ αυτές λοιπόν τις αγορές, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους οι πολιτικοί μας ταγοί για την «σωτηρία» της χώρας.

Είναι σαν να θέλουμε να βάλουμε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα που λέει ο λαός μας. Ή αν το προτιμάται να διαλέξουμε ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη…