Αν όχι τώρα πότε
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”67212″ img_size=”full”][vc_column_text]Αν θες να μην καταλάβεις τίποτε από μια μεγάλη καταστροφή, ρίξ’ την στον μύλο της κομματικής αντιπαράθεσης. Αναζήτησε Ιφιγένειες ή αποδιοπομπαίους τράγους. Αναζήτησε ενόχους. Στην επόμενη καταστροφή θα καμώνεσαι πάλι την έκπληκτη και αγανακτισμένη στρουθοκάμηλο. Ετσι δεν έγινε με την προηγούμενη μεγάλη πυρκαγιά του 2007; Τότε έκαψε την Ελλάδα ο Καραμανλής, τώρα την καίει ο Τσίπρας. Αύριο κάποιος άλλος. Πάντως θα καίγεται.
Στο πλαίσιο της τρέχουσας πολιτικής συζήτησης, πώς να μιλήσεις για κλιματική αλλαγή; Πώς να εξηγήσεις ότι ο Ασπρόπυργος και οι πλημμύρες, το Μάτι και οι πυρκαγιές συνδέονται με την κλιμάκωση ακραίων φαινομένων που δεν περιορίζονται μόνο στην Ελλάδα;
Πώς να εξηγήσεις ότι αυτά τα φαινόμενα είναι ακόμη πιο φονικά γιατί μπαζώσαμε τα ρέματα, χτίσαμε στο δάσος, συρματοπλέξαμε τις ακτές, δηλαδή παραβιάσαμε όλες τις πολεοδομικές αρχές και δημιουργήσαμε ένα χωροταξικό περιβάλλον χωρίς κανόνες, που μας κάνει τραγικά αδυνάμους απέναντι στις φυσικές καταστροφές; Πώς να εξηγήσεις ότι το ανθρώπινο είδος δεν είναι πλέον φιλοξενούμενο είδος πάνω στον πλανήτη, αλλά τον συνδιαμορφώνει;
Οτι οι άνθρωποι αποτελούν κι αυτοί γεωλογική και κλιματική δύναμη; Ότι αυτά δεν αφορούν μόνο τον ΟΗΕ αλλά τη βιωσιμότητα και της ελληνικής κοινωνίας, ότι τα πληρώνουμε καθημερινά;
Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι εξωτερικά ως προς την πολιτική ύλη. Γίνονται ζητήματα πολιτικής επειδή έχουν μαζικές επιπτώσεις στις κοινωνίες. Αφορούν όχι ένα υπουργείο ή μια υπηρεσία, αλλά το σύνολο των λειτουργιών της Πολιτείας. Αφορούν το τι είναι και τι αφορά η πολιτική. Θέτουν ζήτημα επαναπροσδιορισμού της έννοιας «κανονικότητα». Γιατί αυτό που βλέπουμε είναι η νέα κανονικότητα.
Τώρα όλα αυτά πρέπει να τα δούμε υπό το πρίσμα της ανθεκτικότητας της κοινωνίας. Αποδίδοντας στις καταστροφές την κεντρική θέση που ούτως ή άλλως έχουν, αποκτώντας επιστημονική κατανόηση των καταστροφών στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, ενδεχομένως θα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τα ευάλωτα σημεία, το πεδίο και τον βαθμό της επικινδυνότητας και, κυρίως, τι πρέπει να κάνουμε για να περιορίσουμε, όσο το δυνατόν, θύματα και ζημιές. Να γιατί είναι αποπροσανατολιστική η συζήτηση για παραιτήσεις υπουργών ή της κυβέρνησης. Δίνει εντελώς λανθασμένο μήνυμα στην κοινωνία. Όπως και η αναζήτηση συνωμοσίας εμπρηστών. Εμπρηστής είναι το πλαίσιο αποχαρακτηρισμού των δασών, αναγνώρισης των αυθαιρέτων, αλλαγών χρήσης της γης.
Έχουν ταξικό πρόσημο οι καταστροφές; Ναι, γιατί πλήττουν πρώτα και κύρια τους φτωχούς. Σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό η στρατηγική ανθεκτικότητας πρέπει να γίνει κεντρική επιλογή της Πολιτείας. Παράλληλα με τα αναγκαία άμεσα μέτρα ανακούφισης, πρέπει να σχεδιάσουμε μια νέα στρατηγική. Στρατηγική συγκεκριμένη για το περιβάλλον, τα δάση, το χωροταξικό, τους κανόνες πολεοδομίας, την αντιμετώπιση των κινδύνων, όλα εκείνα τα ζητήματα που είναι ήδη διατυπωμένα από το επιστημονικό δυναμικό της χώρας, τους πολεοδόμους, τους μηχανικούς, τους περιβαλλοντολόγους. Υπάρχουν αυτές οι προτάσεις.. Δεν έγινε αυτό μετά τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας το 2007.Ας το κάνουμε τουλάχιστον τώρα πριν θρηνήσουμε ξανά νέες εκατόμβες ανθρώπινων ζωών[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
