Δεν τραγούδησε ποτέ της τα κάλαντα. Ντρεπόταν. Ούτε καν στο παππού και στη γιαγιά, που κατά γενική ομολογία εκείνα τα χρόνια, ασήμωναν με το παραπάνω τα παιδιά για να ακούσουν «και ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει».

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η γιαγιά της την ξυπνούσε πρωί- πρωί για να φτιάξουν το «Χριστόψωμο». Δεν καταλάβαινε γιατί έπρεπε να το φτιάξουν τόσες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. «Για να προλάβει να φτάσει η μυρωδιά του μέχρι τον μπαμπά» της εξηγούσε.

Ο πατέρας είχε φύγει μετανάστης στη Γερμανία και καθώς είχε να τον δει τέσσερα χρόνια υπολόγιζε πως πρέπει να ήταν κάπου μακριά. Πως θα φτάσει η  μυρωδιά μέχρι εκεί αναρωτιόταν…

Την επόμενη των Χριστουγέννων αν είχε περισσέψει κάτι από το τραπέζι το δίνανε στους φτωχούς.

«Για να κάνουν κι αυτοί γιορτές» της έλεγε η μητέρα της.

Μετά από χρόνια, αυτή η μέρα ονομάστηκε «boxing day».

Είναι η δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και στο Λονδίνο τα καταστήματα κάνουν μεγάλες εκπτώσεις.

Κόσμος μαζεύεται από το βράδυ να πιάσει σειρά για να μπει πρώτος στα μαγαζιά. Σπρώχνονται και ποδοπατιούνται για να ψωνίσουν φθηνά. Τελευταία άκουσε πως το «έθιμο» έφθασε και στην Ελλάδα. Δεν τη συμπάθησε ποτέ αυτή τη μέρα. Εκείνη ήξερε πως το «boxing day» δεν ήταν παρά τα υπολείμματα που μοιράζουν οι πλούσιοι στους φτωχούς…

«Οι αναμνήσεις είναι απαραίτητες για να κρατάμε την ισορροπία μας» λένε οι επιστήμονες…