Αναπολώντας το χθες: Οι καλικάντζαροι

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”34601″ img_size=”full”][vc_column_text]Τα παλιά χρόνια μαζί με τις προετοιμασίες για τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές, οι απλοί άνθρωποι έπαιρναν μέτρα πρόληψης για τα πνεύματα που τέτοιες μέρες έκαναν την εμφάνιση τους στον «πάνω κόσμο», τους καλικάντζαρους.

Εκείνα τα άτακτα πλάσματα ξετρύπωναν από τα έγκατα της γης, για να «πειράξουν» τους ανθρώπους, να ανακατέψουν την ζωή τους, αφήνοντας για λίγο το μεγάλο πριόνι με το οποίο προσπαθούσαν να κόψουν το δέντρο της ζωής που κρατά τον κόσμο όρθιο και να φέρουν την καταστροφή.

Έτσι τα τζάκια έμεναν ολημερίς και ολονυχτίς αναμμένα για να εμποδίσουν τα δόλια δαιμόνια να μπουν στα σπίτια.

Σαν έφθαναν τα Θεοφάνεια, με τον αγιασμό των υδάτων οι καλικάντζαροι γύριζαν στην τρύπα τους, ξαναπιάνοντας το πριόνι και αφήνοντας τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Έτσι το ήθελε η παράδοση.

Γύρισαν όμως τα χρόνια. Οι καλικάντζαροι δεν μας θυμούνται πια, τους ξεχάσαμε και εμείς. Έπειτα πώς να μας φοβίσουν εκείνα τα αξιολύπητα πλάσματα που δεν είναι ικανά ούτε ένα δέντρο να κόψουν.

Άλλωστε στις μέρες μας δεν χρειάζεται να περιμένουμε τους καλικάντζαρους να ανακατέψουν τις ζωές μας κα να καταστρέψουν τον κόσμο μας.

Το κάνουμε μόνοι μας πιο αποτελεσματικά. Φροντίζουν γι’ αυτό οι ηγέτες μας. Ολόκληρο τον χρόνο, κάθε χρόνο…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]