Ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον τρυπώνει το παρελθόν. Με μια δύναμη που αποδεικνύεται ακαταμάχητη και καθορίζει τη φορά των πραγμάτων. Οχτώ χρόνια τώρα σερνόμαστε ελπίζοντας το ανέλπιστο.

Μπορεί πολλοί να έχουν κουραστεί από τις πολιτικές εντάσεις των τελευταίων χρόνων, κι άλλοι να μην τις έχουνε χορτάσει. Όμως επειδή ανήκω στους πρώτους μου επιτρέπετε να ευχηθώ ήρεμη χρονιά για όλους, ακόμη και για τους… αχόρταγους της ταραχής.

Ξέρω ότι οι πολιτικοί δεν έχουν λόγους να την προτιμήσουν αφού βλέπουν συνέχεια την «ταραχή» να αναδεικνύει σε αστέρες τους πιο βίαιους, τους αθυρόστομους, τους φωνακλάδες, τους πιο προκλητικούς.

Επιμένω όμως στην ευχή μου. Να ηρεμήσουμε λίγο. Κι αν οι ταραχές είναι απαραίτητες στους νέους που νομοτελειακά βιώνουν τα «επαναστατικά τους χρόνια», η ζωή μας έχει γίνει τόσο περίπλοκη που κάποιες στιγμές, νιώθεις μια ακαταμάχητη ανάγκη για ρουτίνα και γαλήνη.

Ήρεμη χρονιά λοιπόν, για να μπορέσουν να δείξουν το αληθινό τους πρόσωπο οι «μεγάλοι» να πάρουμε ανάσα και εμείς οι μικροί.

Κάνεις ευχές, αλλά όχι όπως παλιά. Προτιμάς να είναι λιγότερο χειροπιαστές, πιο αφηρημένες. Ίσως γιατί πιστεύεις ότι αυτές βγαίνουν πιο εύκολα αληθινές…