Άντε… και καλή τύχη μάγκες!
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”33813″ img_size=”full”][vc_column_text]Στημένος επί ώρα στην διασταύρωση, να περιμένω. Παλιότερα, που κάπνιζα, ήμουν πολύ ανεκτικός με το στήσιμο και τις καθυστερήσεις στα ραντεβού. Φαίνεται όμως ότι το τσιγάρο, μαζί με τα πνευμόνια, καίει και τον εκνευρισμό που προκαλεί η αναμονή, ενώ ευνοεί την στοχαστικότητα. Έτσι, έστω και χωρίς τσιγάρο, άφησα το βλέμμα μου να πλανηθεί ολόγυρα. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσα να κουνηθώ αφού το ραντεβού είχε οριστεί από την προηγούμενη ημέρα για εκεί, και η τύχη του τηλεφώνου μου παρέμενε άγνωστη.
Τότε παρατήρησα ένα στενό πιο κάτω, τρία παιδιά, που κι’ αυτά έμοιαζαν να περιμένουν κάτι, κάποιον… Με την πρώτη ματιά, δεν έκρυψα την ζήλια μου, ούτε από τον ίδιο μου τον εαυτό. Είχαν μία φρεσκάδα, μια ζωντάνια στην κίνηση και την ομιλία τους. Ντυμένοι εκδρομικά, μάλλον φοιτητές, αλλά δεν μπορούσες να πεις με σιγουριά. Εννοείται πως και οι τρεις, δυο κορίτσια και ένα αγόρι, έστριβαν το ένα τσιγάρο πίσω απ’ άλλο.
Νίκησε η περιέργεια και τους έπιασα την κουβέντα. Σπούδαζαν όλοι τους στην Πάτρα και ο συμφοιτητής και φίλος τους, είχε προσφερθεί να τους φιλοξενήσει για μερικές μέρες στον Πύργο, ξεναγώντας τους παράλληλα σε σημαντικά μνημεία και τόπους του νομού. Θα επισκέπτονταν την Ήλιδα, το Κάστρο της Κυλλήνης, την Ολυμπία, το δρυοδάσος της Φολόης, τη Νέδα, το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα κλπ. «Δηλαδή ρε παιδιά, με άλλα λόγια εσείς θα οργώστε ολόκληρο το νομό!». Γέλασαν και τότε το αγόρι είπε κάτι που συνόψιζε τόσο υπέροχα το νόημα της συγκυρίας: «εάν δεν το κάνουμε τώρα, πότε θα το κάνουμε;».
Συμφώνησα γνέφοντας, γνωρίζοντας ότι έτσι ακριβώς ήταν. Αλλά μόλις είχε φτάσει και ο φίλος τους που είχε πάει να φέρει το αμάξι. Τον συμβούλεψα να προσέχει διπλά και να μην τρέχει καθόλου γιατί τούτοι οι δρόμοι δεν είναι για ράλι, χώρια που αποκλείεται να γνώριζε καλά τις διαδρομές. «Και που είσαι, πατριώτη: προτού με το καλό φύγετε για την πανεπιστημιούπολη, πάρε τα παιδιά και πιείτε ένα καφέ στον Άγ’ Αντρέα, που είναι ωραία όλο τον χρόνο. Άντε… και καλή τύχη μάγκες!».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
