Ύστατος σεβασμός

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”28136″ img_size=”full”][vc_column_text]Στα ίδια μέρη…

Αν μας δίδαξε κάτι η Αντιγόνη του Σοφοκλή, είναι ότι ανεξάρτητα από την πορεία του στη ζωή, ο νεκρός οφείλει να τυγχάνει σεβασμού. Το αναφέρω γιατί είναι εντυπωσιακό πόσο αφελείς, στην καλύτερη και προσβλητικοί, στην χειρότερη περίπτωση, μπορούν να γίνουν ορισμένοι συμπολίτες μας και ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι αρθρώνουν δημόσιο λόγο. Ακριβώς λόγω αυτής της ιδιότητος, οφείλουν να είναι διπλά προσεκτικοί καθότι δίνουν τον τόνο και για όλους τους υπόλοιπους. Είναι γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε μία εμβληματική προσωπικότητα για τον τόπο.

Ήταν όμως και άνθρωπος. Και ως άνθρωπος, πέτυχε να κάνει μία μεγάλη οικογένεια, κάτι το οποίο συνιστά το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Αυτήν έπρεπε να σεβαστούν πρώτη, όσοι πρώιμα έσπευσαν να επιδοθούν σε πικρόχολα σχόλια και υβριστικές αναφορές. Τους ήταν τόσο δύσκολο να περιμένουν να ταφεί ο άνθρωπος; Από την άλλη, προσωπικά δεν συμφωνώ καθόλου ούτε με τους «αγιογράφους» οι οποίοι επιχείρησαν χωρίς προφανή λόγο να παρουσιάσουν μία εικόνα πλήρως εξιδανικευμένη, σε βαθμό που να προκαλούν τόσο την κοινή λογική όσο και την κοινή γνώση για τα ελληνικά πράγματα. Στην Ελλάδα το έχουμε και αυτό. Οι μισοί σε στέλνουν στην κόλαση και οι άλλοι μισοί στον παράδεισο.

Οι μεγάλες προσωπικότητες όμως δεν κρίνονται έτσι, βεβιασμένα και εν θερμώ, ούτε μέσω εντυπώσεων. Πρέπει να αφήσεις τον χρόνο να κυλήσει και τη σκόνη της ταφής να αναπαυθεί ανεπαίσθητα, σαν χωμάτινη αγκαλιά πάνω από το σώμα του νεκρού, προτού υποβάλλεις τα έργα και τις ημέρες του στο κόσκινο της ιστορίας.

Το βράδυ της Τρίτης, σχεδόν 24 ώρες από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε φύγει από τη ζωή και ενώ η οικογένεια κανόνιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες για την κηδεία, κάποιος χτύπησε το κουδούνι. Στο κατώφλι ήταν ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος κρατούσε στα χέρια του ένα κόκκινο γαρίφαλο και ένα γράμμα που παρέδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ανήμερα μάλιστα της επετείου που ο ίδιος μαζί με τον Απόστολο Σάντα είχαν κατεβάσει το 1941 τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη. Αυτό κυρίες και κύριοι είναι πολιτικός πολιτισμός. Αυτό είναι σεβασμός. Αυτό είναι λεβεντιά.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]