Το αγκάθι του ασφαλιστικού για τους επιστήμονες – ελεύθερους επαγγελματίες

Πετυχημένη ημερίδα στο συνεδριακό της ΠΕ Ηλείας

Τις άγνωστες πτυχές του νέου ασφαλιστικού νόμου και τις παγίδες – επιπτώσεις που κρύβει για τους επιστήμονες και τους ελεύθερους επαγγελματίες παρουσίασε το απόγευμα της Τετάρτης ο δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω Διονύσης Ρίζος. Ήταν μια εκδήλωση – πρωτοβουλία των επιστημονικών φορέων της περιοχής του Πύργου, δηλαδή, του Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας, του Ιατρικού Συλλόγου Πύργου – Ολυμπίας, του Οδοντιατρικού Συλλόγου Ηλείας, του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηλείας και της ΝΕ ΤΕΕ Ηλείας, στο χώρο του συνεδριακού κέντρου της Π.Ε. Ηλείας. Το «παρών» έδωσαν γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, καθώς και πολλοί άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες που θέλησαν να πληροφορηθούν για τις λεπτομέρειες του νέου ασφαλιστικού που πλέον θα εφαρμοστεί.

Όπως τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Ρίζος «…πρέπει να καταλάβουμε πρώτα γιατί το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα αποτελούσε και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Το ασφαλιστικό σύστημα όπως δομήθηκε στην χώρα μας ήταν ανταποδοτικό. Και τότε και τώρα οι γενιές που εργάζονται συντηρούν τις γενιές που βρίσκονται στην σύνταξη, μέσω των εισφορών τους. Αυτοί που εργάζονται σήμερα δεν έχουν ένα προσωπικό κουμπαρά, που να τοποθετεί τις εισφορές του και να περιμένει να πάρει σύνταξη. Αντίθετα πληρώνει τις συντάξεις αυτών που σήμερα είναι συνταξιούχοι και αναμένει όταν και ο ίδιος φτάσει στο σημείο του γήρατος ή άλλου κινδύνου να λάβει και αυτός την σύνταξη. Αυτό το κομμάτι της ανταποδοτικότητας είναι και η βασική πληγή του συστήματος. Η οποία ξεκίνησε παλαιότερα κυρίως στους φορείς των μισθωτών εργαζομένων, για το λόγο ότι είχαν τις αρκετά εύκολες τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και αντίθετα δεν είχαν αρκετά υψηλές καταβαλλόμενες εισφορές. Στους μισθωτούς δημιούργησε και έφτασε σήμερα στην αναλογία του να είναι στο ΙΚΑ στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα της χώρας σχεδόν 1 προς 1 δηλαδή ένας συνταξιούχος για κάθε έναν εργαζόμενο. Αυτό είχε ως συνέπεια όλες τις προηγούμενες μεταρρυθμίσεις που οδηγούσαν σε περικοπές των συντάξεων και άλλες προσπάθειες προκειμένου να συντηρηθεί το σύστημα με αυτό τον τρόπο. Το σύστημα επειδή δεν μπορούσε να συντηρηθεί αναζήτησε πόρους και αυτούς τους πόρους δεν τους βρήκε με την ανάπτυξη μέσω δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, όπως θα έπρεπε και θα ήταν ο υγιείς τρόπος μέσω μία ανακατανομής των παροχών μέσω από νέες θέσεις εργασίας και προχώρησε στη λύση του να αναζητήσει εισφορές από τους έχοντες καταλήγοντας ότι οι έχοντες στην Ελληνική κοινωνία είναι οι επιστήμονες, γιατί δεν έπαιρναν μεγάλες συντάξεις και έβγαιναν σε μεγάλη ηλικία στην σύνταξη».