Προετοιμασίες για την «Γκόλφω»
Εντατικές πρόβες από την Θεατρική Ομάδα Πύργου για την νέα παράσταση της σεζόν με το γνωστό βουκολικό δράμα του Σ. Περεσιάδη
Το βουκολικό δράμα ”Γκόλφω” του Σπυριδωνα Περεσιάδη, η κατά τον ίδιο το συγγραφέα «Δράμα Ειδυλλιακόν» ΓΚΟΛΦΩ σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ευανθίας Στιβανάκη, πρόκειται να ανεβάσει φέτος η θεατρική ομάδα Πύργου. Η διανομή των ρόλων έχει ήδη γίνει, οι πρόβες συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς γιατί η θεατρική ομάδα Πύργου είναι γνωστό ότι στέκεται ιδιαίτερα στη λεπτομέρεια και κάνει πάντα προσεκτική δουλειά, οι μάσκες και τα κοστούμια ετοιμάζονται και όλα έχουν πάρει το δρόμο τους για την παράσταση που θα απολαύσουμε φέτος πιθανόν το Μάρτιο του 2017.
Συνδεδεμένη με την ιστορική παράδοση των μπουλουκιών, η Γκόλφω είναι σχεδόν ταυτισμένη με αυτό το κομμάτι της ελληνικής θεατρικής ζωής. Ωστόσο, το κείμενο του Περεσιάδη, παρά την ιδιότυπη γλώσσα του και τον τοπογραφικό του χαρακτήρα, σφύζει από συναίσθημα και δεν υπολείπεται στην τεχνική σε σύγκριση με πολλά ρομαντικά δράματα μεγάλης πνοής. Ερωτικές συγκρούσεις, ηθικά διλήμματα, επιλογές ζωής αποτελούν το θεματικό υλικό αυτής της αδιαμφισβήτητα σημαντικής πολιτιστικής παρακαταθήκης της ελληνικής δραματουργίας.
Η Ευανθία Στιβανάκη θεωρείται σίγουρο ότι θα πλησιάσει την Γκόλφω με την απαραίτητη καλλιτεχνική ευαισθησία και θα αποδείξει ότι το έργο κρύβει έναν αυθεντικό θεατρικό θησαυρό. Η παράσταση σίγουρα θα εντυπωσιάσει.
Στο ορεινό χωριό που κυλούν τα νερά της Στύγας, εκεί όπου σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους ήταν η πύλη για τον Κάτω Κόσμο και όπου θνητοί και αθάνατοι έπαιρναν τον ιερότερο όρκο, η Γκόλφω και ο Τάσος, δύο νεαρά παιδιά, ορκίζονται αιώνια αγάπη. Η Γκόλφω, πιστή στον όρκο της, αρνείται τον άρχοντα που θέλει να την παντρευτεί, αλλά ο Τάσος, αψηφώντας τον δικό του, δέχεται να πάρει γυναίκα του την πλούσια νέα που του προξενεύουν. Όταν αλλάξει γνώμη, θα είναι πολύ αργά. Η παραβίαση του όρκου, ισοδυναμεί με θάνατο και κινεί τις δυνάμεις του πεπρωμένου με αδυσώπητο τρόπο.
Σ’ έναν κόσμο που κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένος είναι, ο Περεσιάδης, δεν επιτίθεται με την έμπνευσή του στις πηγές του κακού, το χρήμα, γενεσιουργό αιτία όλων των συμφορών. Θρηνεί υπομονετικά – ο θρήνος γλυκαίνει τους καημούς – με τον τελευταίο στίχο της “Γκόλφως”, όπου δέχεται μεν την τραγωδία της ζωής, αλλά δεν βρίσκει γιατρειά σ’ αυτή την ψεύτικη κοινωνία.
“Εδώ στην αγκαλιά σου είναι ζωή ο θάνατος, είναι χαρά το μνήμα”.
