Οδηγίες για του «Αγίου Βαλεντίνου»
Λοιπόν εντάξει. Ε, δηλαδή θέλω να το πω, τουλάχιστον φέτος ας κάνουμε σύντροφοι του ισχυρού (λέμε τώρα) φύλου μία εξαίρεση. Ναι, το γνωρίζουν και οι πέτρες ότι ο Άγιος Βαλεντίνος δεν υπήρξε ποτέ αλλά ακόμη κι αν υπήρξε, σίγουρα δεν θα συστηνόταν ως προστάτης των ερωτευμένων και δεν θα μοίραζε φιλάκια και καρδούλες δεξιά και αριστερά. Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Όπως ακριβώς το θέμα μας δεν είναι ούτε αυτή η όντως τεράστια εμπορική μηχανή που έχει στηθεί πάνω σε έναν αμφιβόλου προέλευσης «άγιο». Αν οι άνθρωποι έδιναν σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες, τότε οι μισοί δε θα πήγαιναν επίσκεψη σε φίλους τους. Το ότι πηγαίνουν δεν οφείλεται φυσικά στην πίστη τους αλλά στην τήρηση ενός εθίμου, το οποίο έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, έχει στον πυρήνα του την ανθρώπινη επαφή. Η ονομαστική εορτή είναι απλώς μία αφορμή για να βρεθούμε και έτσι δεν είναι δύσκολο να δει κανείς τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, σαν το αναγκαίο περιτύλιγμα που στολίζει κάθε δώρο. Το δώρο είναι ένα χαμόγελο, ένα χάδι, ένας καλός λόγος, οτιδήποτε μπορεί να κάνει δυο ανθρώπους να θυμηθούν για ποιον λόγο έσμιξαν και αποφάσισαν να πορευτούν μαζί σε αυτή τη ζωή ή γιατί δύο νέα παιδιά νιώθουν έλξη το ένα απέναντι στο άλλο, αν και τα μικρά δεν έχουν τόσο ανάγκη από τέτοιες αφορμές. Γι’ αυτό δεν χρειάζονται ούτε ακριβά δώρα, ούτε πολυτελή δείπνα. Άλλωστε στον περισσότερο κόσμο δεν περισσεύουν τα χρήματα. Πόσο μάλλον αν έχει και παιδιά. Ευτυχώς, το βασικότερο αγαθό στη ζωή είναι η αγάπη και αυτήν δεν μπορεί κανείς ούτε να την πουλήσει, ούτε να την εξαγοράσει. Μπορεί μόνο να την κερδίσει με κάτι τόσο απλό, όσο ένα φρεσκοκομμένο κόκκινο τριαντάφυλλο. Ούτε με εκατό, ούτε με δέκα, μόνο με ένα λουλούδι. Αν το δοκιμάσει κανείς, τότε θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει τι μπορεί να του αποφέρει μία τόσο ταπεινή χειρονομία.
