Ο παραδοσιακός σπόρος περνά από χέρι σε χέρι και από γενιά σε γενιά

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”56929″ img_size=”full”][vc_column_text]Φανταστείτε μια κοινωνία της οποίας όλη η διατροφική αλυσίδα εξαρτάται από μια χούφτα εταιρείες. Που πετάει οποιοδήποτε λαχανικό της δεν είναι ομοιόμορφο, λες και η φύση μπαίνει σε καλούπι.

Δυστοπία; Κι όμως αυτό συμβαίνει σήμερα: το 95% των κηπευτικών που κυκλοφορούν στην Ευρώπη ανήκουν σε 5 εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με συγκεκριμένους σπόρους, ανίκανους να αναπαραχθούν.

Από την άλλη μεριά, ο παραδοσιακός σπόρος, αυτή η κιβωτός εμπειρίας που έχει μάθει να προσαρμόζεται στις εδαφοκλιματικές συνθήκες και τις αγροτικές πρακτικές αιώνων δημιουργώντας τις δικές του ποικιλίες, επειδή μπορεί να αναπαραχθεί και είναι ελεύθερος από πνευματικά δικαιώματα, δεν επιτρέπεται να διατίθεται στην αγορά.

Και αν η έλλειψη ομοιομορφίας θεωρείται ο πλούτος και η δύναμη της φύσης, για τη νομοθεσία και το εμπόριο αποτελεί λόγο αποκλεισμού.

Ομως υπάρχουν και καλά νέα: «Αυτήν ακριβώς την απουσία παραδοσιακού σπόρου από την αγορά τη διασώζουν οι ανταλλαγές που διοργανώνουν οι εθελοντικές οργανώσεις με τη συμμετοχή των εκατοντάδων καλλιεργητών που φροντίζουν για το μέλλον μας καλλιεργώντας και διασώζοντας αυτό το σπουδαίο γενετικό υλικό»,

Για να φτάσουν οι σπόροι, η συνδημιουργία της φύσης και των ανθρώπων εδώ και 10.000 χρόνια, αυτό το πλούσιο βιολογικό και πολιτιστικό αγαθό μέχρι τις μέρες μας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]