Ο μονόλογος ενός πολιτευτή

Ο ηλικιωμένος πολιτευτής με το κοντοκουρεμένο μαλλί και το καλοξυρισμένο πρόσωπο, κλειδώνει ράθυμα το γραφείο του. Τα βήματα του αργά. Δικαιολογούνται από την ηλικία και τη κόπωση.

Όμως η κούραση είναι περισσότερο ψυχολογική παρά σωματική. Μια ακόμη μέρα χαμένη…

«Με τους άλλους ακόμα κι όταν ήμασταν στην αντιπολίτευση κάτι γινόταν. Το «μαγαζί» δούλευε. Τώρα, από την στιγμή που μας κάθισαν στο σβέρκο αυτοί… άντε να μη πω καμιά χοντράδα, όλα πάνε κατά διαόλου. Μια το ένα μια το άλλο, αυτά που ξέραμε τέλειωσαν.

Έχει γούστο τώρα να τους βγουν αυτά που θέλουν να κάνουν. Μετά να δω τι θα κάνουμε. Τόσα τους σουρνουμε μέσα από το ιντερνέτ και αυτοί το χαβά τους. Να διορθώσουν λέει τα πράγματα να φέρουν τα πάνω κάτω. Κι από την άλλη, ο χαζολαος να μη θέλει να ακούσει με τίποτα. Συνεχίζει να πιστεύει ότι μ’ αυτούς θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Όλοι τους αχάριστοι. Ξεχνάνε τα ρουσφέτια και τις εξυπηρετήσεις που τους έκανα.

Όλα πάνε σκατά. Και από την άλλη τι θα κάνω με το γαμπρό μου που περιμένει το διορισμό. Και ‘κεινη η κόρη μου στη κοσμάρα της. Που τη χάνεις που τη βρίσκεις όλο στα καφέ με τις φιλενάδες της. Για να μη πω για τα εγγόνια μου. Κοτζάμ νταγλαράδες γίνανε και έμειναν χαραμοφάηδες. Α, δεν πάει άλλο, θα πάρω τον αρχηγό τηλέφωνο. Κάτι πρέπει να κάνει και αυτός. Να βρούμε τρόπο να τους διώξουμε. Όσο μένουν στη κυβέρνηση τούτοι, τόσο χειρότερο και για κείνον και για μας.

Του περνάει άραγε από το μυαλό ότι έτσι και τα καταφέρουν θα μείνουμε χωρίς ψωμί.

Σωστή καταστροφή. Να βγει να πει ότι είναι η χειρότερη κυβέρνηση που έχει βγάλει η Ελλάδα. Κοτζάμ αρχηγός είναι. Λέγε- λέγε δε μπορεί στο τέλος θα τον πιστέψουνε…».

Υ.Γ. Αν ο μονόλογος του πολιτευτή δεν σας θυμίζει καθόλου την πραγματικότητα, έχετε δίκιο. Ένα όνειρο ήταν ενός ολόκληρου λαού και πάει…

(Το σκίτσο είναι του Δημήτρη Γεωργοπάλη)