Ο διάβολος στα πεύκα…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”57576″ img_size=”full”][vc_column_text]Ο μεγάλος ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής Τζειμς-Τζοις έγραψε κάποτε για μια μικρή πόλη απομονωμένη από τον κόσμο, με εμπόρους που ασφυκτιούσαν και ταξιδιώτες που αργοπέθαιναν. Κανένας άρχοντας, κανένας πολιτευτής, κανένας μάστορας δεν νοιαζόταν ώστε να καταφέρει η να πιέσει συστηματικά για να φτιαχτεί μια γέφυρα στις όχθες ενός αγριεμένου ποταμού που ήταν αίτια αποκλεισμού της πόλης.
Εμφανίσθηκε τότε ο διάβολος που περνούσε απέναντι και τους πρόσφερε τη μαγική λύση θα τους έκανε τη γέφυρα δωρεάν. Έβαλε μόνο έναν όρο. Ο πρώτος που θα περνούσε τη γέφυρα θα του παρέδιδε τη ψυχή του.
Ασήμαντη λεπτομέρεια. Η πόλη πανηγύριζε ήδη το λαμπρό μέλλον που την περίμενε και το είχε κιόλας ξεχάσει.
Σαν έφθασε η ώρα της παράδοσης άρχοντες και πολίτες έτρεξαν με ενθουσιασμό στην άκρη του γεφυριού. Αλλά εκεί –απέναντι- περίμενε με ανυπομονησία ο διάβολος. Ο δήμαρχος και οι προεστοί που ήταν έτοιμοι να περάσουν κοντοστάθηκαν. Οι χωρικοί πισωπάτησαν. Λένε πως από τότε οι κάτοικοι και ο διάβολος στέκονται απέναντι και κοιτάζονται. Λένε άλλοι πως ούτε αυτό είναι αλήθεια. Πως κάθε άρχοντας, κάθε εποχή, κάθε πόλη σε ανάγκη «επέκτασης» και «προόδου», βρίσκει πάντα το εξιλαστήριο θύμα. Που καμία φορά μπορεί να είναι και τα πεύκα της πόλης Και πάντα οι άρχοντες βρίσκουν δικαιολογίες για το «αναγκαίο κακό» και τις απευθύνουν σε έναν κόσμο έτοιμο να τις δεχθεί…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
