Ξαναβρεθήκαν στους… μπαξέδες!: Η Τ.Κ Λαντζοϊου τίμησε τον Ηλία Ανδριόπουλο

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”66815″ img_size=”full”][vc_column_text]Τον  Ηλία Ανδριόπουλο, τίμησε την Κυριακή το βράδυ ο γενέθλιος τόπος του, το Λαντζόι , σε μια όμορφη, λιτή, νοσταλγική και βαθιά συγκινητική βραδιά,  πλημμυρισμένη από τις μουσικές του. Εκεί όπου ο Ηλείος μουσικοσυνθέτης πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, είχε τα πρώτα μουσικά του σκιρτήματα, τα πλούσια βιώματά του και την επιρροή που άσκησε στην διαμόρφωσή του ως ανθρώπου και καλλιτέχνη, ο λαϊκός αγροτικός κόσμος του χωριού του. Το υπαίθριο θεατράκι του Κτήματος Μπριντζίκη αποδείχθηκε τελικά μικρό για να χωρέσει όλον αυτόν τον κόσμο, που ήρθε να τιμήσει τον Ηλία Ανδριόπουλο, τον οποίο καλωσόρισε με λόγια καρδιάς ο Ηλίας Μπριντζίκης τονίζοντας ότι με το καλλιτεχνικό του έργο, την προσωπικότητά του και την στάση ζωής του, έχει κάνει υπερήφανους όλους τους συμπατριώτες του.

Στην συνέχεια ο Ηλίας Ανδριόπουλος παρέλαβε συγκινημένος, από τον πρόεδρο της Τ.Κ Λανζοϊου Νώντα Μπαρτζάκο παρουσία του Κοινοτικού Συμβουλίου, αναμνηστική πλακέτα για την προσφορά του στην ελληνική μουσική. Ο πρόεδρος παράλληλα ξεδίπλωσε  τις θύμησες από εκείνα τα αλλοτινά όμορφα, δύσκολα πολλές φορές αλλά και ανέμελα χρόνια στο χωριό τους, αλλά και τους δεσμούς φιλίας που έχτισαν από τότε μέχρι σήμερα. Από την δεκαετία του 60’, με όλη την «παλιοπαρέα» των φίλων και τον Ντίνο Παπαγεωργίου, μαζεύονταν όλοι και τραγούδαγαν τραγούδια της εποχής, χωρίς να μπορούν να φανταστούν πόσο ψηλά θα μπορούσε να φτάσει ο Ηλίας, αλλά και το 1973-74, όπου καθισμένοι σε ένα δωματιάκι στην Αθήνα μαζί με τους άλλους συγκατοίκους τους, άκουγαν τον Ανδριόπουλο να παίζει πλέον τις πρώτες του συνθέσεις και μετά, στα πιο πρόσφατα χρόνια όπου πάντα συνέχιζαν να έχουν επαφές. Τέλος του ευχήθηκε να έχει υγεία, να συνεχίσει το μεγάλο έργο του τονίζοντας ότι «Ηλία είμαστε περήφανοι για σένα».

Τον Ηλία Ανδριόπουλο προλόγισε και ο βουλευτής Κώστας Τζαβάρας εξαίροντας όχι μόνο το καλλιτεχνικό του έργο αλλά και την προσωπικότητά του και την εν γένει στάση ζωής του, που όπως είπε δεν πρόδωσε ποτέ, έμεινε ασυμβίβαστος και πιστός στις ιδέες του. Μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου, χάρισε τον μουσικοσυνθέτη και ο ιερέας της Ενορίας Αγ. Δημητρίου Λαντζοϊου, μαζί με μια ανθοδέσμη από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού.

Ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ευχαρίστησε θερμά τον πρόεδρο, το Συμβούλιο, τους οικοδεσπότες του Κτήματος Μπριντζίκη, τον Γιώργο Γεωργόπουλο πρόεδρο του Ελληνικού Ωδείου Πύργου και Γραμματέας της Στέγης Ελληνικών Χορωδιών που μίλησε για το έργο του και την προσωπικότητά του, την Μικτή Χορωδία Πύργου που τραγούδησε στην συνέχεια διαλεχτά κι αγαπημένα αποσπάσματα από την μακρά καλλιτεχνική του διαδρομή, τον μαέστρο Θοδωρή Παναγόπουλο, την Τζένη Λάγιου στο πιάνο και την Ολίνα Παναγιωτοπούλου που με την θεσπέσια φωνή της ερμήνευσε αγαπημένα κομμάτια με την Μαρία Ασημακοπούλου-Ζεύκα στο πιάνο.

Ηλίας Ανδριόπουλος: « Επιστρέφω στον γνώριμο κι αγαπημένο τόπο»

Ο Ηλίας Ανδριόπουλος με τρεμάμενη από την συγκίνηση φωνή, τόνισε ότι έρχονται κάποιες στιγμές που  δυσκολεύεται κανείς να εκφράσει με λόγια αυτά που αισθάνεται.

«Βρίσκομαι σε ένα γνώριμο, αγαπημένο και ιδιαίτερα φορτισμένο για εμένα τόπο,  ο οποίος έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωσή μου ως ανθρώπου και  καλλιτέχνη.  Ως καλλιτέχνη, όχι γιατί μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω και να σπουδάσω στα πρώιμα χρόνια μου την μουσική, αυτό λόγω συνθηκών ήταν αδύνατον, αλλά γιατί με πλούτισε με βιώματα και έτσι άπλωσα ρίζες στην λαϊκή μας παράδοση και στον λαϊκό μας πολιτισμό, που τα χρόνια εκείνα που μεγάλωνα, ευτυχώς, λειτουργούσε ακόμα.  Μου καλλιέργησε επίσης την ευαισθησία, η οποία με έμαθε να αντιλαμβάνομαι και να αντιδρώ ως καλλιτέχνης, στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα της ζωής.

Είναι φυσικό λοιπόν, αυτός ο τόπος που λάτρεψα παιδί, που διατηρούσε τότε γνήσια τα λαϊκά του χαρακτηριστικά, και οι άνθρωποι είχαν ένα φέρσιμο πέρα από την φθορά, να μου ξυπνά μνήμες, νοσταλγία και συγκίνηση.  Συλλάβισα εδώ τους πρώτους ήχους της μουσικής, έμαθα εδώ τα πρώτα γράμματα και δέθηκα δυνατά με τις πρώτες νεανικές φιλίες.  Αγάπησα τα φωτεινά καλοκαίρια στις σταφίδες και στα πλατάνια, τις φεγγαρόφωτες νυχτιές του Ιουλίου και του Αυγούστου, όταν κυρίευε την ψυχή μου το μυστήριο και η γαλήνη της νυχτερινής σιγής.  Όλα αυτά άρχισαν σιγά σιγά να χτίζονται μέσα μου και να δίνουν σχήμα στην καλλιτεχνική  μου φύση.  Νοιώθω ευγνωμοσύνη, για ότι καλό και ευτυχισμένο, αλλά και δύσκολο και στενάχωρο μου προσέφερε στα χρόνια της νεότητάς μου το Λαντζόϊ.  Γι αυτό επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτή την τόσο σημαντική για εμένα βραδιά, στους ανθρώπους μιάς άλλης εποχής που αγάπησα, στους παλιούς καλούς φίλους, που χωρίς να το γνωρίζουν, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην μελλοντική καλλιτεχνική μου εξέλιξη με πρώτο,  τον Ντίνο Παπαγεωργίου.»

Η βραδιά έκλεισε με τον Ηλία Ανδριόπουλο στο μικρόφωνο, να αποχαιρετά τον Μάνο Ελευθερίου τραγουδώντας το «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, έναν εκλεκτό όπως είπε φίλο του και συνεργάτη μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του…[/vc_column_text][vc_media_grid grid_id=”vc_gid:1532423437924-b239c707-94f4-5″ include=”66816,66817,66818,66819,66820,66813″][/vc_column][/vc_row]