Να αναστήσουμε τη θεότητα της Μητέρας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”57153″ img_size=”full”][vc_column_text]Στο Μουσείο Πολέμου του Παρισιού υπάρχει μια έκθεση με κούκλες, στο μέγεθος του ανθρώπου, όλες ντυμένες πολεμιστές όλων των εποχών, που αρχίζει από τους προϊστορικούς χρόνους, περνά στην αρχαιότητα και από’ κει στην Ιστορία.
Ο επισκέπτης, που συχνά ξεναγεί τα παιδιά του, πείθεται πως ο πόλεμος υπάρχει στην ανθρώπινη φύση και καταλήγει στο συμπέρασμα πως «γεννιέται» μαζί με τον άνθρωπο.
Αυτή η «εικόνα» όσον αφορά τουλάχιστον τους πρωτόγονους αποτελεί παραχάραξη. Αυτά που παρουσιάζονται σαν όπλα, ήταν τα εργαλεία τους και ο κυνηγετικός τους εξοπλισμός. Στις μικρές κοινωνίες που ζούσαν υπήρχε αυτάρκεια. Η έννοια της ιδιοκτησίας ήταν άγνωστη και έτσι δεν υπήρχε αιτία πολέμου.
Η αλληλοβοήθεια, η συνεργασία και η αλληλεγγύη ήσαν τα καθοριστικά στοιχεία που διασφάλιζαν την ύπαρξη τους.
Τα πράγματα αλλάζουν στην νεολιθική εποχή, όταν ο άνθρωπος μαθαίνει να καλλιεργεί εξημερώνει τα ζώα και έχει ανάγκη όλο και περισσότερη γη που συχνά πρέπει να πάρει από τον γείτονα. Έτσι, έχουμε τις πρώτες θανατηφόρες συγκρούσεις. Παράλληλα υποχωρεί η γυναικεία θεότητα της Μητέρας και τη θέση της παίρνουν ανδρικές θεότητες που συχνά είναι οπλισμένες (π.χ. Δίας με κεραυνό).
Το ανθρώπινο είδος υπάρχει εδώ και 2,4 εκατομμύρια χρόνια. Κι όμως ο σύγχρονος άνθρωπος γνωρίζει για το είδος του πολύ λιγότερα απ’ ότι γνωρίζει για τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί να ζούμε σε μια εποχή υψηλής τεχνολογίας, αλλά το DNA μας, λειτουργεί σαν να είμαστε ακόμη στη λίθινη εποχή.
Μήπως εδώ είναι η σωτηρία μας; Να ζωντανέψουμε τον πρωτόγονο που κοιμάται με στρώμα το DNA μας, και να καταλάβουμε πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν σε αυτόν τον απάνθρωπο κόσμο που έχουμε φτιάξει;
Μήπως μαζί με την Ανάσταση του Θεανθρώπου που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες να αναστήσουμε και τη θεότητα της Μητέρας;[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
