Μια αναγκαία και κρίσιμη συσπείρωση
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”69932″ img_size=”full”][vc_column_text]Σε όλη την Ευρώπη, η επέλαση της ακροδεξιάς με «όχημα» την προσφυγική κρίση, η διολίσθηση της δεξιάς σε υπερσυντηρητικές θέσεις και το αδιέξοδο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες, δημιουργούν τις συνθήκες αλλά και την ανάγκη για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων με προοδευτικό και δημοκρατικό πρόσημο.
Δημόσια ο πρόεδρος της Γαλλίας Μανουέλ Μακρόν αντιτάχθηκε σε εθνικιστές και μισαλλόδοξους βάζοντας τον εαυτό του απέναντι από τους Όρμπαν και Σαλβίνι που πρωταγωνιστούν στην ακροδεξιά ρητορική, θέση με ιδιαίτερη βαρύτητα λόγω της ηγετικής θέσης της Γαλλίας στην Ε.Ε.
Πριν από λίγες ημέρες στην Ισπανία η συμφωνία των Σοσιαλιστών με τους Podemos, παρότι δεν μετέχουν στην κυβέρνηση, είχε ως αποτέλεσμα να αφαιρέσουν από τη συντηρητική Γερουσία το δικαίωμα του βέτο στο ύψος του ελλείμματος, κίνηση με κεφαλαιώδη σημασία για την ανακοπή των σκληρών δημοσιονομικών πολιτικών.
Έχει γίνει σαφές ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αντιλαμβανόμενη τη συρρίκνωσή της από την ταύτιση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδήγησε σε γενικότερη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη, επιχειρεί να επανέλθει σε παραδοσιακές αρχές αλλά και συμμαχίες, εθνικά αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στο πλαίσιο που διαμορφώνεται, η Αριστερά δεν μπορεί να είναι περιχαρακωμένη, αμέτοχη και διαμαρτυρόμενη αλλά να συμβάλει με τις μικρές ή τις μεγάλες δυνάμεις της στις συγκλίσεις που απαιτούνται για τη διάσωση των κεκτημένων των λαών της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο πως το «άνοιγμα» του Αλέξη Τσίπρα, μέσω του ανασχηματισμού, στο χώρο του Κέντρου, δεν πέρασε απαρατήρητο και σχολιάστηκε εκτενώς από τα διεθνή ΜΜΕ.
Η συμμετοχή της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, της Μυρσίνης Ζορμπά, του Μάρκου Μπόλαρη αλλά και της Κατερίνας Παπακώστα, στο νέο κυβερνητικό σχήμα, υπερβαίνει την ερμηνεία της συνήθους προσπάθειας των πρωθυπουργών να διευρύνουν το πολιτικό τους βεληνεκές με πρόσωπα από άλλους πολιτικούς χώρους. Παραπέμπει στον συμβολισμό μιας ευρύτερης συσπείρωσής που ενισχύει το εγχείρημα της νέας προσπάθειας που τόσο έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος.
Το μεγάλο ερώτημα σε εγχώριο επίπεδο είναι, αν η Κεντροαριστερά θα εξακολουθήσει να αποτελεί παρακολούθημα της σκληρής δεξιάς, η αντιλαμβανομένη την κρισιμότητα των καιρών αλλάξε ιρότα και αθροίσει τις δυνάμεις της στη δημιουργία του μεγάλου δημοκρατικού τόξου.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
