Με φανουρόπιτες γιορτάστηκε ο Άγιος Φανούρης στο μετόχι του Αγίου Διονυσίου
[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Εσπερινός στο μετόχι Αγίου Διονυσίου στον Πύργο για τον Άγιο Φανούρη
Μεγάλη προσέλευση στον Πύργο στο μετόχι του Αγίου Διονυσίου αλλά και σε όλες τις εκκλησίες της Ηλείας
Ποιος δεν θυμάται την γιαγιά του να λέει «Άγιε μου Φανούριε… φανέρωσε το» και να τάζει πίτα ή κερί στη χάρη του; Για τους απλούς ανθρώπους ο Άγιος Φανούριος υπήρξε η μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα χαμένα. Από… γαμπρούς και νύφες μέχρι χαμένα πρόσωπα ή ακόμη και κλειδιά! Ο καθένας κατά την πίστη και την ανάγκη του ζητάει.
Κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου ανήμερα της γιορτής του νεαρού Αγίου, οι εκκλησιές γεμίζουν κόσμο και την παραμονή στον Εσπερινό οι νοικοκυρές φτιάχνουν την παραδοσιακή φανουρόπιτα για να συγχωρεθεί η μάνα του Αι- Φανούρη και τις φέρνουν στην εκκλησία να τις λειτουργήσει ο ιερέας υπέρ υγείας της οικογένεια. Πρόκειται για μια μίξη, λαϊκής παράδοσης, πίστης και τοπικών εθίμων που ξεκίνησε στη Ρόδο και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Και στην Ηλεία όμως γιορτάζεται παραδοσιακά ο Άγιος Φανούριος στις εκκλησιές των χωρών και των πόλεων του νομού.
Στον Πύργο το Σάββατο το απόγευμα στον Εσπερινό, το Μετόχι του Αγίου Διονυσίου όπου φυλάσσεται η Εικόνα του Αγίου Φανουρίου, κατακλύστηκε από κόσμο και οι νοικοκυρές έφεραν τις φανουρόπιτές τους αλλά και αρτοκλασίες να τις διαβάσει ο παπάς της ενορίας. Ήταν δε τόσες πολλές οι φανουρόπιτες που έρχονταν η μια μετά την άλλη, που ο ιερέας τις διάβασε δυο και τρεις φορές με τη σειρά για να μην μείνει κανένας από τους πιστούς παραπονούμενος.
Στη συνέχεια στην πίσω αυλή της εκκλησίας, οι νοικοκυρές μοίραζαν φανουρόπιτες, η μια δοκίμαζε της άλλης με τα σχετικά σχόλια και κάπως έτσι κάθε χρόνο το έθιμο συνεχίζεται και το ακολουθούν όλο και πιο νέα κορίτσια, αφού περνά η παράδοση από τη μια γενιά στην άλλη.
Όσο για τον ίδιο τον Άγιο Φανούριο; Λέγεται πως αυτό δεν είναι καν το πραγματικό του όνομα, ενώ οι πληροφορίες που υπάρχουν για τον ίδιο και την ζωή του είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες.Το μόνο γνωστό, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τουλάχιστον, είναι πως η μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν… αμαρτωλή και γι αυτό το λόγο με κάθε κομμάτι που τρώμε ζητάμε «να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου».
Εσπερινός του Αγίου Φανουριου στο εκκλησάκι της Αγια Σωτηρος στη Μυρσίνη Λεχαινών. Δεκαδες φανουρόπιτες περιμενουν τους πιστούς
Η ιστορία του Αγίου Φανουρίου
Μέχρι τον 14ο ή 15ο κατ’ άλλους αιώνα, ο Άγιος δεν ήταν γνωστός. Εκείνη την εποχή στη Ρόδο, κατά την διάρκεια εργασιών αναστήλωσης των τειχών της πόλεως, αποκαλύφθηκε πως υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος Ναός στον οποίο υπήρχαν πολλές παλαιές εικόνες.
Μια από αυτές, η πιο καλοδιατηρημένη λέει η παράδοση, ήταν ενός Αγίου ο οποίος φορούσε ρωμαϊκά στρατιωτικά ρούχα και κρατούσε ένα κερί κι έναν Σταυρό.
Γύρω από την εικόνα του Αγίου, υπήρχαν 12 παραστάσεις στις οποίες απεικονιζόταν το μαρτύριο του. Έτσι το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως πρόκειται για έναν μάρτυρα ο οποίος πιθανότατα υπήρξε στρατιώτης.
Το όνομα Φανούριος του αποδόθηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο, ο οποίος ανακαίνισε το εκκλησάκι που βρέθηκε η εικόνα, αφιερώνοντας το στον νεοφανή Άγιο Φανούριο. Η σπηλιά του Αγίου Φανουρίου, βρίσκεται στον κατεχόμενο Άγιο Γεώργιο Κερύνειας στο οποίο διατηρείται μια παράδοση για τον άγιο Φανούριο.
Σε μια βραχώδη ακρογιαλιά, σ΄ένα σπήλαιο στα βόρεια του χωριού, βρίσκεται το εικόνισμα του Αγίου, στο οποίο ο Άγιος κρύφτηκε όταν καταδιωκόταν από τους Σαρακηνούς προερχόμενος από την Μικρά Ασία. Σε προσπάθεια του να υπερπηδήσει με το άλογο του τους βράχους της περιοχής γκρεμίστηκε και σκοτώθηκε, ενώ τα οστά του αλόγου του αποτυπώθηκαν στους βράχους…[/vc_column_text][vc_media_grid grid_id=”vc_gid:1503900720434-1d884dff-4d88-9″ include=”37248,37249,37250″][/vc_column][/vc_row]
