Λάζαρος Ασμής: Καλή χρονιά… δεν τη βλέπουμε

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”6255″ img_size=”full”][vc_column_text]Ξεκίνημα και πάλι της νέας σχολικής χρονιάς. Νέα Χρονιά, παλιό το σκηνικό.

Μαθητές στοιβαγμένοι σε 27άρια τμήματα, στα ίδια υπεχρηματοδοτούμενα σχολεία, θα αναζητήσουν τη γνώση σε παιδαγωγικές συνθήκες γαλέρας.

Οι διοικούντες της εκπαίδευσης φροντίζουν τα τελευταία χρόνια να προσθέτουν στο βιογραφικό τους την περικοπή τμημάτων στα σχολεία, ως αποδεικτικό χρηστής διοίκησης.

Από την άλλη μεριά στο νομό μας υπάρχει και προκλητική ανισοκατανομή των μαθητών στα σχολεία του Πύργου χωρίς να υπάρχει άνωθεν πραγματική βούληση για αντιμετώπιση του φαινομένου. Η αλλαγή σχολείου  μάλιστα τείνει να μπει στον «τιμοκατάλογο» των πελατειακών σχέσεων.

Για δε τους «μεγάλους» της Γ΄ Λυκείου δεν υπάρχει τίποτα, παρά «προπόνηση»  για τη μεγάλη ώρα του Ιουνίου όπου θα ανταγωνιστούν σε 4 ή 5 μαθήματα. Δεν μπορούν να προσβλέπουν σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ώρα της «μάχης».

Όλα τα υπόλοιπα περί ολοκληρωμένης μόρφωσης, περί ποικιλόμορφων  παιδαγωγικών δράσεων κλπ, φαντάζουν πολυτέλεια στο σύγχρονο σχολείο του άκρατου ανταγωνισμού. Και σαν να μη φτάνει αυτό έρχεται το υπουργείο να «υποσχεθεί» ότι θα  μετατρέψει τη Β΄ και κυρίως τη Γ΄ Λυκείου σε ένα μεγάλο φροντιστήριο με λίγα πολύωρα μαθήματα και διπλές πανελλαδικές εξετάσεις.

Στα ΕΠΑΛ συνεχίζονται οι περικοπές τμημάτων, τομέων και ειδικοτήτων και έτσι οι μαθητές δε θα βρίσκουν πάντοτε το αντικείμενο που θέλουν να ακολουθήσουν, σε κάποιο κοντινό σχολείο. Από την άλλη  το μεγάλο στοίχημα του υπουργείου είναι η καθιέρωση της μαθητείας, η γνωστή μορφή εργασιακής εκμετάλλευσης, όπως ισχυριζόταν παλαιότερα και ο νυν υφυπουργός εργασίας και καθηγητής των ΕΠΑΛ. Τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς από κάποιον που «βάζει φωτιά στο σπίτι του».

Και σε όλη αυτή τη μιζέρια έρχεται το Υπουργείο-εντολοδόχος του ΟΟΣΑ να προλειάνει το έδαφος για την επιβολή του άκρατου ανταγωνισμού των σχολείων. Θέλουν να μετατρέψουν τα σχολεία σε «μαγαζιά», που οφείλουν να αναπτύξουν τις ικανότητες τους στο marketing  ώστε στο εξασφαλίζουν τους πελάτες-μαθητές.

Είναι η λογική του άκρατου φιλελευθερισμού ότι σημασία έχει μόνο το προϊόν και όχι η διαδικασία. Ένα σχολείο που θα κρίνεται από τα παραδοτέα (επιδόσεις μαθητών σε πανελλαδικού τύπου εξετάσεις, εργασίες κλπ). Ένας μαθητής θα θεωρείται «επιτυχημένος» από το πόσο θα έχει γράψει στο τέλος, όχι από το πόσο προσπάθησε.

Λες και δεν είναι άνθρωποι με προσωπικά προβλήματα. Λες και είναι μηχανές προγραμματισμένες να παράγουν συγκεκριμένα προϊόντα-βαθμούς και αν δεν τα καταφέρνουν να πετιούνται στον καιάδα. Ετοιμάζουν το σχολείο για τους λίγους και τους εκλεκτούς τους.

Σε όλο αυτό το σχεδιασμό ετοιμάζουν και τη μεγάλη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των καθηγητών. Κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί που ξέρουν καλά πλέον ότι θα πρέπει να αναζητούν ευκαιρίες εξέλιξης είτε αγοράζοντας ένα μεταπτυχιακό, είτε αναζητώντας τον «μπάρμπα από την Κορώνη».

Άλλες φορές πάλι παλεύοντας εκτός της τάξης σε διάφορα προγράμματα που υλοποιούνται εκτός ωραρίου, τα οποία είναι χρήσιμα αλλά επαφίενται μόνο στη διάθεση για επιπλέον εργασία των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών.

Ετοιμάζεται η αξιολόγηση-χειραγώγηση από  τα στελέχη του υπουργείου, που αγωνίζονταν ενάντια της πριν την ανέλιξη τους στις σημερινές τους θέσεις. Και ενώ ο κλάδος ζητά χρόνια συστηματική επιμόρφωση, φέτος το υπουργείο φρόντισε να επιμορφώσει τους καθηγητές των ΓΕΛ με μια πεντάωρη επιμόρφωση στο θέμα των «δημιουργικών» εργασιών που ο κλάδος απέρριψε το προηγούμενο διάστημα. Δείχνει τα δόντια του έτσι το υπουργείο λέγοντας ξεκάθαρα: «ελάτε να σας συμμορφώσω σε αυτά που αντιδράτε».

Δεν είναι βέβαια όλα μαύρα στα σχολεία μας. Υπάρχει η ενέργεια  των μαθητών μας, η μαγεία της παιδαγωγικής σχέσης, η πεμπτουσία του λειτουργήματός μας. Απλά έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη μαυρίλα του ΟΟΣΑ και του εντεταλμένου του υπουργείου. Δεν θα τελειώσουν όμως όλα τόσα απλά. Οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]