Κυνηγώντας την ευτυχία

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”11099″ img_size=”full”][vc_column_text]Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;  Στην ουσία αυτά που σήμερα είναι ανεπαρκή. Μια εργασία όσο γίνεται πιο δημιουργική και ευχάριστη, αληθινές ανθρώπινες σχέσεις και την αναζωογονητική επαφή με τη φύση.

Τα παραπάνω είναι τόσο αυτονόητα και όμως τόσο παραμελημένα από τον σημερινό στρεσαρισμένο και αγχωτικό άνθρωπο, ιδίως των πόλεων.

Ακούμε συχνά από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, που κουβαλάνε τη σοφία μιας πολύχρονης διαδρομής «όταν βρίσκομαι εκεί, μου φτάνει για να είμαι ευτυχισμένος». Και με το «εκεί» εννοούν πάντα είτε την κορυφή ενός βουνού, είτε μια μαγευτική ακρογιαλιά, είτε τη γαλήνη ενός δάσους.

Είναι το μέρος όπου μπορούν να αναπολούν στιγμές μιας άλλης ανέμελης και ανέφελης εποχής.

Για πολλούς η ευτυχία βρίσκεται στον διακαή πόθο της επιστροφής στις «ρίζες». Που συνήθως είναι το χωριό που έκαναν τα πρώτα τους βήματα και μεγάλωσαν. Το παλιό αγρόκτημα του παππού, η απαράμιλλη γεύση των φρούτων, το μονοπάτι που διέσχιζαν καθημερινά μαζί με τους παιδικούς φίλους, αναζητώντας ανάμεσα σε ρυάκια και βαλτότοπους την περιπέτεια.

Εκεί που συνήθιζαν να περπατούν ξυπόλητοι πάνω στο μαλακό χώμα της γης, και όχι στους ίδιους τσιμεντένιους δρόμους και την άσφαλτο.

Εκεί όπου οι πρόγονοι μας εύρισκαν προστασία, τροφή και νερό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι που ζουν δίπλα στη φύση, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αϋπνία, τι σημαίνει άγχος και κατάθλιψη.

Γιατί μόνο κάτω από έναν «ουρανό φύλλων» ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]