Zizanio News: Κριτική της ταινίας «Τα Παιδιά Της Τύχης»
Είναι από εκείνες τις όμορφες μέσα από την απλότητά τους μέρες του φεστιβάλ, όταν μέσα σε μια στιγμή μια ταινία μεγάλου μήκους σε επηρεάζει-άμεσα νοητικά και ψυχικά-,σε αλλάζει. Ο λόγος για «Τα Παιδιά Της Τύχης» του Malick Chibane από τη Γαλλία.
Μια ταινία αναφοράς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πρωταγωνιστής ένα μικρό παιδί, Εβραιόπουλο που πάσχει από φυματίωση. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στην κατεχόμενη από τα γερμανικά στρατεύματα Γαλλία. Μέσα από την παραμονή του παιδιού στο νοσοκομείο ξετυλίγεται και ταυτίζεται η ζωή κάθε ανθρώπου που φορούσε το “κίτρινο αστέρι” καθώς των αλληλέγγυων του.
Εξαιρετική ταινία, άρτια σκηνοθετικά και τεχνικά. Ωστόσο, για εμένα καταπέλτης στην συνείδησή μου, όπως για πολλούς ακόμα που βρίσκονταν στην προβολή.
Το ναζιστικό στοιχείο, η βία, η ωμότητα στην πιο φρικτή μορφή της είναι παντού. Μετά από ένα σημείο νιώθεις κρουστό το μυαλό σου και αντιλαμβάνεσαι τον καταιγισμό των σκέψεων, των αναπάντητων ερωτημάτων και του θυμού σου, ως κάτι που συνεχίζει να υπάρχει μέχρι το τέλος της ταινίας, κάτι ασταμάτητο.
Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, πως γίνεται κάποιοι άνθρωποι να υπέμειναν όλα αυτά, παιδιά να γνώρισαν τη βία, τον ρατσισμό, τον θάνατο, επειδή ήταν “απλά ανθρώποι”. Γρήγορα, σκέφτεσαι για άλλη μια φορά πως δεν συμβαίνει κάτι διαφορετικό στις μέρες σου, στην εποχή σου.
Οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, βρίσκονται αντιμέτωποι με φρικτές και απάνθρωπες καταστάσεις, λόγω θρησκείας, χρώματος, ερωτικής προτίμησης, στάση ζωής. Οι ομοιότητες εκείνης της εποχής με την σημερινή είναι τρομακτικές. Βλέπεις, πως υπήρξε ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα μετά την λήξη του πολέμου, ωστόσο τα νεοναζιστικά και νεοφασιστικά στοιχεία είναι σε έξαρση, είναι στην καθημερινότητα σου.
Σήμερα, άνθρωποι σκοτώνονται, χάνουν τη ζωή τους, αν και ζωντανοί στο βωμό των θρησκειών, των συνόρων και των σημαιών. Και εμείς οι δυτικοί, οι πολιτισμένοι κατά τα άλλα, είμαστε παθητικά συνένοχοι, νωχελικοί και ακόμα χειρότερα επιτρέπουμε να συμβαίνει αυτό. Από εμάς τους δυτικούς που βιώσαμε τη φρίκη του β’ παγκόσμιου πολέμου αναβλύζουν τα νεοναζιστικά μορφώματα.
Εμείς οι νέοι, τρόπω τινά είμαστε συνένοχοι ακόμα και ηθικοί αυτουργοί, γιατί η εν μέρει απάθειά μας, η μη έντονη αντίδρασή μας αφήνει χώρο για την ύπαρξη και έξαρση αυτού του προβλήματος. Και η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα είναι τεράστιο και δεν έχει σύνορα, είναι παγκόσμιο. Δεν μπορεί κάποιος να βρει την οριστική λύση, γιατί τώρα στόχος είναι το μυαλό.
Διάβασε, παιδεύσου, μορφώσου, συμμετείχε σε Φεστιβάλ, δες ταινίες και ντοκιμαντέρ. Αναγνώρισε το πρόβλημα, μη συμμετέχεις στο παιχνίδι τους. Έπειτα, προσπάθησε να επηρεάσεις, κάποιον φίλο σου ή κάποιον δικό σου άνθρωπο με λανθάνουσες αντιλήψεις. Ίσως μόνο έτσι αλλάξεις τον κόσμο!
Ανδριάνα Θεοχάρη
