Θανατηφόρα θεραπεία

Με εξαίρεση αυτούς που για λόγους σκοπιμότητας αποφεύγουν να ομολογήσουν την αλήθεια, δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που να πιστεύει ότι το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Κατά συνέπεια με τη συγκεκριμένη διαπίστωση του ΔΝΤ ποιος μπορεί να διαφωνεί. Όπως δεν μπορεί να διαφωνεί κανείς, με την αναδιάρθρωση των όρων των δανείων που μας έχουν χορηγήσει οι «θεσμοί» όπως προτείνει πάλι το ταμείο. Ούτε βεβαίως με το γεγονός ότι το βάρος της «προσαρμογής» το σήκωσαν και εξακολουθούν να σηκώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι χωρίς παράλληλα μαζί με το εισόδημα τους να μειωθεί το κόστος της ζωής, όπως επισημαίνει ο διεθνής οργανισμός.

Γιατί λοιπόν, ενώ κάνει τη σωστή διάγνωση για το πρόβλημα της οικονομίας, το Υπερταμείο εισηγείται ταυτόχρονα μια θανατηφόρα θεραπεία; Γιατί επιμένει στη περαιτέρω μείωση των συντάξεων και του εισοδήματος των νεόπτωχων και των αδυνάτων μέσω της μείωσης του αφορολόγητου; Γιατί αντί να κάνει αναπτυξιακές προτάσεις υποστηρίζει εξόφθαλμες υφεσιακές πολιτικές που θα συνεχίσουν να συρρικνώνουν την ελληνική οικονομία και να φτωχοποιούν το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας;

Τι σόι ανάπτυξη θα έρθει σε τούτο το τόπο εάν υποχρεωθεί να πληρώνει φόρο ακόμα και ο δικαιούχος επιδόματος ανεργίας; Προφανώς η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι μόνο μια. Γιατί μόνο έτσι θα συνεχίσουν να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και γιατί μόνο έτσι υπηρετεί και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «δικών» του. Όσο για την ελληνική κοινωνία, αυτή την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του…