Η φύση μας τιμωρεί…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”33391″ img_size=”full”][vc_column_text]Όσοι έχουν την τύχη να επισκέπτονται τούτο το νομό διαπιστώνουν με την πρώτη ματιά ότι πατούν σε ευλογημένο τόπο. Ένα τόπο που Θεοί και φύση του χάρισαν απλόχερα τρεχούμενα νερά, σπάνια δάση, απέραντους κάμπους γόνιμης γης. Κοιλάδες όπου ανθεί η αμπελουργία, τα εσπεριδοειδή, το καρπούζι, η φράουλα.
Πλαγές κατάσπαρτες από ελαιώνες, με αχανείς ακρογιαλιές και φλογερά ηλιοβασιλέματα ποτισμένα με την αύρα του Ιονίου. Μονοπάτια που οδηγούν στον τόπο που γέννησε τα ιδανικά του Ολυμπισμού, που ενώνουν την Ιστορία με τους μύθους.
Με επιβλητικά κάστρα, με πηγές και ιερά μνημεία και ανάμεσά τους να κυλούν με γάργαρα νερά τα τέσσερα ποτάμια του. Ανατολικά τον Ερύμανθο, βόρεια τον Πηνειό, στη μέση ο Αλφειός και στο νότιο σύνορο με τη Μεσσηνία η μυθική Νέδα.
Τόπος μαγικός αφού εδώ διάλεξε η φύση να γεννήσει τα θαύματά της. Που δυστυχώς τους τελευταίους χρόνους μας κερνάει μόνο πόνο. Θυμωμένη ίσως από τα έργα των ανθρώπων. Που άφρονες δεν αρκέστηκαν σε όσα μας χάρισε.
Που πολλές φορές την βίασαν στο όνομα μιας στρεβλής ανάπτυξης. Γι αυτό σήμερα μας στέλνει τα στοιχειά της και μας τιμωρεί. Με πλημμύρες, με παγετούς, με ξηρασίες. Με «Αριάδνες» και «Μέδουσες». Με πληγές που θα χαίνουν όσο δεν υπακούμε στα κελεύσματά της…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
