Εσύ τίνoς είσαι;
Ομολογουμένως η δήλωση του κ. Κατσανιώτη, ο οποίος επιχείρησε να τινάξει στον αέρα τα σχέδια –ακόμα δυστυχώς δεν μας έχει αξιώσει ο θεός να μιλάμε για θεμέλια– του πολυπόθητου από κάθε πλευρά και από κάθε άποψη δρόμου Πάτρας – Πύργου, προσφέρεται αν μη τι άλλο για χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα. Επί της ουσίας δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα εξήγησε ο κ. αντιπεριφερειάρχης μια χαρά. Ούτε βεβαίως αυτή η ηρωική «έξοδος», όπως επιχείρησε να την εμφανίσει ο κ. Κατσανιώτης, θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Το μόνο που προσέφερε είναι αναστάτωση αλλά και ένα πολύτιμο δείγμα γραφής για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την πολιτική ο βουλευτής Αχαΐας. Σε αυτό το σημείο θα διαφωνήσω με τον αγαπητό κ. Γεωργιόπουλο, καθώς ειλικρινώς δεν νομίζω ότι προκύπτει δίλημμα σε σχέση με τον θεσμικό ρόλο τον οποίο έχει επιλέξει να ενσαρκώσει ο κ. Κατσανιώτης. Δεν είναι ότι δεν έχει φιλοδοξίες για την Περιφέρεια. Απλώς οι φιλοδοξίες του είναι πιθανό να προσκρούουν στο πατροπαράδοτο δόγμα που προφανώς ενστερνίζεται ως νεοέλλην πολιτευτής, ο οποίος θέλει να τα έχει καλά με όλους˙ ο οποίος άλλα λέει τη μία και άλλα την άλλη. Έτσι, κριτήριό του δεν είναι το γενικότερο καλό, το εφικτό, το γόνιμο, αυτό που εξάγεται ως αναγκαίο συμπέρασμα αφού έχουν ληφθεί υπόψη όλα τα δεδομένα, αλλά η ψευδαίσθηση ότι μπορείς να έχεις και την πίτα αφάγωτη και τον σκύλο χορτάτο. Σαν λογική θυμίζει έντονα τους ηλικιωμένους του χωριού των δεκαετιών του 80΄ και του 90΄, η απόκριση των οποίων, όταν τους έλεγαν κάτι και προτού καλά καλά ακούσουν, ήταν: «Εσύ τίνος είσαι;». Στα μάτια εκείνων των συμπαθέστατων κατά τα άλλα χωρικών δεν μετρούσε αυτό που λεγόταν, η ουσία του λόγου δηλαδή και το κατά πόσον αυτός τους αφορούσε άμεσα, αλλά ποιανού γιος ή κόρη τον εξέφερε. Αλίμονο και οι εποχές αυτές παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Χώρια που τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα πια. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό και δεν προσέχει τι λέει παρορμούμενος από ευκαιριακές και εν πολλοίς μικροπολιτικές επιδιώξεις που μοναδικό σκοπό έχουν να χαϊδέψουν τ’ αυτιά του εκάστοτε ακροατηρίου, δε θα έχει διάρκεια, άρα δε θα έχει και πολύ μέλλον μπροστά του, όποιον ρόλο κι αν διαλέξει.
