Αναπολώντας το χθες: Εν Ελλάδι 2017

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”34601″ img_size=”full”][vc_column_text]Περίεργο πράγμα ο χρόνος. Κυλάει αδιάκοπα αδιαφορώντας τι κουβαλάει τι σπέρνει τι αφήνει πίσω του. Ελλάδα εν έτει 2017. Τι είμαστε λοιπόν, πού βρισκόμαστε και προπαντός πού πάμε; Όταν το 2000 γιορτάζαμε το «μιλένιουμ» αυτό το 2017 για πολλούς αντιπροσώπευε το μακρινό και άπιαστο μέλλον.

Σήμερα αυτό «το μέλλον» είναι εδώ. Μόνο που κανείς δεν το φανταζότανε έτσι. Ένα «μέλλον» που άλλοτε μας τραβάει το αφτί, άλλοτε μας τραβάει από τη μύτη και εμείς να τραβάμε μονίμως τα μαλλιά μας. Ένα «μέλλον» γεμάτο κρίσεις, ιστορικές, δομικές, οικονομικές, υπαρξιακές.

Που τα ισοπέδωσε όλα. Ελπίδες, όνειρα, ιδεολογίες που «σιδέρωσε» το σήμερα, σκοτείνιασε το αύριο και μας σπρώχνει όλο και πιο πολύ να αναζητάμε με λυχνάρι το χθες. Ένα «μέλλον» που αντικατέστησε τις μνήμες με μνημεία αμνησίας για να χάσουμε τις φωτεινές πυξίδες που μας καθοδηγούσαν.

Να πορευόμαστε εγκλωβισμένοι σ’ ένα λαβύρινθο που δεν ξέρουμε αρχή και τέλος. Ένα «μέλλον» που μας στέρησε τη δυνατότητα να απογειωθούμε. Που μας υποχρεώνει σε απέλπιδες πτήσεις που πέφτουν σε συνεχή κενά αέρος…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]