Διάλογος για το Αναπτυξιακό Συνέδριο του Αγροτικού Τομέα της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”51002″ img_size=”full”][vc_column_text]Αρκετά σημαντική είναι η αξία ενός αναπτυξιακού συνεδρίου ιδιαίτερα όταν γίνεται με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, αφού έτσι δεσμεύεται θεωρητικά να λάβει υπόψη της  τις όποιες αποφάσεις του.

Για να φτάσουμε στις αποφάσεις βεβαίως, είναι απαραίτητο να υπάρχουν προτάσεις, αναπτυξιακές, υλοποιήσιμες που θα λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες του τόπου και όχι αυτών που τις θέτουν. Με απλά ελληνικά αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την υπανάπτυξη του τόπου τόσα χρόνια, αποκλείεται να θέσουν στο συνέδριο αναπτυξιακές προτάσεις. Συνεπώς πρέπει να πάρει η ίδια η κοινωνία (μέσω φορέων) την πρωτοβουλία μήπως δούμε άσπρη μέρα.

Το τρίτο και ίσως το πιο σημαντικό μέρος είναι η υλοποίηση των όποιων προτάσεων προκύψουν. Συνήθως εδώ λειτουργεί η ανάθεση, με αποτέλεσμα τη μειωμένη ή στρεβλή υλοποίηση των δεσμεύσεων. Για τούτο είναι απαραίτητη η συνέχεια των προσπαθειών – των φορέων – με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και παρακολούθηση.

Το βασικό πλαίσιο των προτάσεων έχει να κάνει με τις υποδομές, τον τουρισμό, τον αγροτικό τομέα, την παιδεία και το περιβάλλον. Οι προτάσεις όμως φαίνεται ότι είναι αποσπασματικές, ξεκομμένες η μια από την άλλη. Αυτό δείχνει ότι η κοινωνία δεν έχει συζητήσει τρόπους σοβαρής ανάπτυξης, αλλά καθένας προτείνει αυτό που βολεύει τον μικρόκοσμό του. Για παράδειγμα : είναι εφικτό να ζητάμε αεροδρόμιο στην Ανδραβίδα όταν ο Άραξος απέχει 40 λεπτά (με καλό δρόμο και τρένο) και η Καλαμάτα 1 ώρα; Μήπως είναι προτιμότερο να δώσουμε βαρύτητα στην οδική βελτίωση όλου του νομού, στο τρένο και στα λιμάνια;

Βασικός πυλώνας της ανάπτυξης του νομού είναι η αγροτική παραγωγή. Ο δεύτερος μεγαλύτερος κάμπος της χώρας έχει μόνο ένα ελλιπές, ασυντήρητο, υποβαθμισμένο πεπαλαιωμένο αρδευτικό δίκτυο. Όλες οι άλλες υποδομές υλικές, θεσμικές αλλά και έμψυχες είναι πρακτικά ανύπαρκτες.

Τι να πρωτοαναφέρεις. Απαξιωμένοι συνεταιρισμοί που δεν μπορούν να προσφέρουν καμία υπηρεσία στους αγρότες, με αποτέλεσμα αυτοί να απευθύνονται  στους ιδιώτες με σαφέστατη οικονομική ζημιά. Μηδενική (σχεδόν) παραγωγή πρώτων υλών για τους αγρότες (εργαλεία, σπόροι, λιπάσματα, φάρμακα). Καμία βοήθεια και κυρίως καθοδήγηση από το δημόσιο για την καλλιέργεια. Απαρχαιωμένο σύστημα ασφάλισης των καλλιεργειών.  Τεράστια γραφειοκρατία, τρομερές καθυστερήσεις. Ενδεικτικά,  για να εγγραφής στον ασφαλιστικό φορέα θέλεις περισσότερο από 15 μήνες.

Σε ένα νομό που παράγει εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα, έχουμε τεράστια έλλειψη στη μεταποίηση. Είναι απαράδεκτο να χάνουμε τεράστια χρηματικά ποσά επειδή δεν μπορούμε να στήσουμε μεταποιητικές (κυρίως συνεταιριστικές) μονάδες. Μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι παραγωγοί λαδιού δεν ξέρουν να καλλιεργήσουν σωστά την ελιά. Και το χειρότερο, δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να εκμεταλλευτούν το μοναδικό και πασίγνωστο όνομα της Ολυμπίας. Έτσι παράγουν δεκάδες ετικέτες προϊόντων που δεν τις αναγνωρίζει κανείς. Τόσα χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να στήσουμε μια οργανωμένη δομή προώθησης των προϊόντων (δημοπρατήριο). Ούτε έχουμε καταφέρει να συνδέσουμε την παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων με τον τουρισμό.

Η βελτίωση όλου του οδικού δικτύου του νομού, αλλά κυρίως η σιδηροδρομική σύνδεση με τις αγορές είναι κάτι απολύτως απαραίτητο για ταχύτητα και μείωση του κόστους.

Προβλήματα υπάρχουν επίσης στην αλιεία και την κτηνοτροφία του νομού. Αλιευτικά καταφύγια είναι εγκαταλειμμένα, το αντίστοιχο τμήμα του δημοσίου υποστελεχωμένο και υποβαθμισμένο σε ένα φορέα με πάνω από 200 επαγγελματικές άδειες. Στην κτηνοτροφία οι δασικοί χάρτες μπορεί να βοηθήσουν, αλλά αν δεν συνεταιριστούν οι κτηνοτρόφοι δύσκολα θα επιβιώσουν. Για να μην αναφέρουμε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για επαγγελματική στέγη.

Το βασικότερο όμως όλων είναι μάλλον η έλλειψη μιας ανώτατης γεωπονικής σχολής. Μιας σχολής που θα πρωτοστατούσε στην έρευνα, θα προωθούσε προηγμένες καλλιεργητικές μεθόδους, θα καθοδηγούσε υπεύθυνα τους αγρότες, θα εκπαίδευε ντόπιους και ξένους και γενικά θα ανάπτυσσε μια κουλτούρα πάνω στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων, αλλά και στη διατροφή. Μια σχολή που θα ενέτασσε στην αλυσίδα τις δημόσιες εκτάσεις (λίμνες), τη σποροπαραγωγή (ινστιντούτο Κόροιβος), τη φυτοπροστασία, τη χρησιμοποίηση  εδαφοβελτιωτικών (κόμποστ – ζεόλιθος), την πιστοποίηση ασφαλών και βιολογικών προϊόντων. Μια σχολή που θα ανάγκαζε την κοινωνία και την αυτοδιοίκηση να προστατεύσει αποτελεσματικά το περιβάλλον από το οποίο εξαρτάται άμεσα η οικονομία του τόπου.

Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας

Αγροτικός Τομέας[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]